- 7160 Okunma
- 19 Yorum
- 0 Beğeni
DAĞINIK ODA
Ben küçük oğlumu çöplükte doğurmadım. Bundan eminim. Evet ... Gayet iyi hatırlıyorum, çok temiz bir hastanede dünyaya getirdim. Ama onun odası hep darmadağınık oldu.. Masasının üzerinde yemek artıkları, boş tabaklar yerlerde çöpler, kağıtlar, gazoz şişeleri ve çekirdekler... Üstelik, odasında yürüyecek yer olmazdı. Yürümem için cambaz olmam gerekiyordu . Çünkü yere yorganını ve giysilerini atardı. Atlayarak , zıplayarak odayı temizlemeye çalışırdım. Üstelik, odasına girmemi yasaklamıştı. Çünkü bilmeden ona gerekli olan kağıtları çöpe atıyormuşum.
Ama oğlum düzenli odada çalışamıyor ve aradığını bulamıyormuş
Yatağın altı ekmek kırıntıları ve meyve artıkları ile doluydu. Bu odayı karıncaların istila etmemesi bir mucizeydi . Gerçi karıncalar hem karınlarını doyurur hem de odayı temizler belki de, oğluma temizlik ve düzen dersi verirlerdi.
Oğlum devamlı odasındaki dağınıklığın ve karışıklığın büyütülmeye değmeyeceğini söylüyordu. Ama ben artık onun odasına girmeme kararı aldım... Çünkü mutsuz oluyordum.
Bu dağınıklık lise yılları boyunca devam etti.
.............
Bir gün oğlum okuldayken telefonum çaldı. Arayan oğlumdu:
-Anne ! Sakın panik yapma! Sakin ol! Ben iyiyim, ama hemen hastaneye gel...
Nasıl arabamı kullandığımı hatırlamıyorum. Gözlerimden yaşlar fışkırıyordu ve yol boyunca hep bu arabaların neden uçmadığını düşündüm durdum... Bir yandan da gaza bastım.
Arabamı hastanenin parkına bırakıp nasıl merdivenleri koşarak çıktım bilmiyorum.
Oğlum; taşlama makinesinin nasıl kullanıldığını arkadaşına gösterirken, parmağını kaptırmış ve parmağın ucu derin kesilmiş...Ben hastaneye gidene kadar o derin kesiği dikmişler... Teknik lise de hep bu yaralanmalar yaşanırdı.
Biraz bekledikten sonra eve gidebileceğimizi söylediler. Ama arabada gözümü oğlumdan ayıramıyordum. Rengi sararmış, gözlerinde acı vardı.
-Anne! Ben iyiyim, devamlı bana bakıp durma! Olayı büyütme! dedi durdu.
Yüreğim parça parça olmuş keşke benim parmağım kesilseydi diye düşünmüştüm. Annelik duygusu işte.
Okula bir hafta gidemedi ve arkadaşları ziyaretine geldiler.
Kendi kendime söz verdim. Odasının darmadağınık haline artık hiç aldırmayacaktım.
Ona hiç karışmayacak ve söylenmeyecektim.
Önemli olan oğlumun sağlıklı ve mutlu olması idi.
Gerçekten de hiç ama hiç karışmadım.
Dağınık odasında o da mutluydu, ben de...
Karıncalar da temizlik dersini kendilerine verirler artık diye de konuşup gülüşmüştük...
Şimdi o evli ve o kadar derli toplu ki ...
YORUMLAR
elin kızı var yni gelin nasıl dağıtsın anneye yapıyorlar bende de var o oğlandan pijamasının çıkardığı kalıpla bırakıyor yerde okul pantolunu yerlerde ah ah birgün yerde gördüğüm ne varsa hepsini camdan fırlatmıştım söylenerek topladı ama yine değişmedi ben söylenerek topluyorum yoksa odasına kurt düşecek
canandemirel
Teşekkür ederim, sevgiler...
altı üstü bir oda ve bir dolu eşya dağınıkta olsa hepsini karışmadan sevgiyi odaların içinde düzenli tatabilmek ne güzel.....siz o dağınık odayı sevginizle düzenlemişsiniz okuduğum yazıya göre...
kaleminize sağlık
saygılarımla...
canandemirel
Kendi kendime söz verdim. Odasının darmadağınık haline artık hiç aldırmayacaktım.
Ona hiç karışmayacak ve söylenmeyecektim.
Ben de aynısını yapıyorum, çocuklara hiç karışmıyorum...güzeldi))
canandemirel
Çok teşekkür ederim ziyaretiniz için, sevgi ile...
Öncelikle geçmiş olsun dileklerimi sayfaya bırakıyorum. Derli toplu bir düzene geçmesi sevindirici. Beğenerek ve saygı duyarak okuduğum bir eserdi.
Sevgi ve saygılarımı sunuyorum.
canandemirel
Canan hanım, anneler hep ayni, evlatlar da bazı farklılıklara rağmen benzeşiyor.
Benim büyük oğlum çok tertipli, dolabı resim gibiydi her şey düzgün ve intizamlı bir şekilde diziliydi bekarken.
Şimdi evli, iki çocuğu var Almanya'da yaşıyorlar, yine çok düzenli.
Ortanca oğlum, sizin oğlunuz kadar olmasa da dolapları karışıktı lise yıllarında.Temizlik yaparken, dolabının yerleştirmemi istemez, 'aldığın her şeyi yerine koyarsan toz al, yoksa bırak tozlu kalsın' derdi.
Şimdi tekstil mühendisi, bir oğlu var, yine dağınık, hep ardını eşi toplar.
Galiba çocuklar kendi karakterini yaşıyor.
Sizin oğlunuz şimdi düzenli olmuş, ne güzel , Rab'bim hep iyi günlerini göstersin, selam ve sevgiler.
handan akbaş tarafından 10/26/2011 11:15:21 PM zamanında düzenlenmiştir.
canandemirel
Eşi arkasını topluyor...
Sağlıklı ve mutlu olsunlar da
Güzel yorumunuz için teşekkürler, sevgi ile..
Bence de dogrusunu yapmissiniz :) Canan hanim oncelikle gecmis olsun dileklerimi sunarim
bazi insanlar duzen icinde bogulur daginiklik onlara ilham verir sanirim benim oglumda oyle :)))))
canandemirel
Yorumuz için teşekkürler, sevgilerimi yolluyorum...
İlk defa evden ayrılıp kendime ait bir stüdyom olduğunda fotoğrafını çekip şu notla birlikte anneme göndermiştim: Odam böylesine dağınık ve sen bir şey yapamıyorsun.
Büyümeye devam ettim, yaşım kırkları buldu, evlendim ve dağınıklığı hala o kadar seviyorum ki.
Zamanda yolculuk için teşekkür ederim. Sevgilerimle.
canandemirel
Önemli olan iç huzuru , eğer dağınıklıkta mutlu olunabiliniyorsa devam...
Teşekkürler, sevgilerimi yolluyorum...
Anneler ne kadar birbirine benziyor böyle. Aynen ben de sizin gibiyim. Çocuğum öksürse yüzüne bakarım içim acıyarak. Çocuklarım bakma öyle çevir yüzünü derler. Çocuklar da hep aynı. Canları sağ olsun. Onların güler yüzüne hiç bir şeyi değişmem. Sevgilerimle.
canandemirel
Yorumlarınla hep yanımdasın arkadaşım...
Sevgiyle kal...
Çok güzel bir yazıydı..hayatın ciddi ve üzücü olaylarının yanında, yaşanmış ve ders verici bir konuyu nükteli bir dille anlatmışsın..tebrik ederim..başarılar
sevgimle kal
canandemirel
Çocuklar ne yapsa yeridir çocuktur adı üztünde..
Aynı şeyleri bende yaşıyorum.....güzel paylaşım sevgili arkadaşım..
canandemirel
Teşekkürler, sevgi ile kal...
canandemirel
Teşekkür ederiim, sevgiyle kal...
:)
Eee nazları bir annelerine geçiyor.
Anlatımınız, dağınık odanın tersine, sıcak, samimi, duygu doluydu.Bir annede olması gerekenlerin hepsi.
Sevgiyle.
canandemirel
Çok teşekkürler, sevgiyle kal...
:) Okurken kendimi gördüm anne olarak aynı şey benim başımda oğlum odasına girmemi yasakladı temizliğe gelen kadınlar dahi bir oda eksik temizlemekten memnunlar ve ona sen çok akıllısın (!) diyorlar.. bu arda oğlum 27 yaşında. birde dağınık kızım var ve odanın karışıklığıyla mutlu olan ve öylece ders çalışmaktan keyf alan ve diyor ki en azından aradığımı buluyorum koyduğum yerinde duruyor diyor....:) Hal böyle olunca bende sizin gibi darısı başıma inşallah evlenir ve derlenir toplanırlar diye umuyorum....
canandemirel
Hadi darısı başınıza ama şimdi de 3 yaşındaki torunum ...onun oyuncakları ortalıkta..
İşte hayat böyle bir şey galiba...Çok teşekkürler, sevgiyle kalın...
Önce Bildiriyi gördüm. Sonra canan Hanım yazmışsa mutlaka çok güzel bir yazıdır okuyayım dedim. Birden karşıma benim oğlanların odasından da beter bir manzara çıktı. Neden acaba bu veletler evlenmeden önce bir türlü düzenli olamıyorlar? Yazıdan iki kıssadan hisse çıkardım 1- Eğer evletlarınız dağınıklıklarıyla mutlu iseler bunu kendi odalarıyla sınırlı tutmak şartıyla onlara hiç karışmamak gerekiyor. 2- ( Asıl önemli olan mesaj ) Bir anneye hiç bir zaman '' Anne telaşlanma ve de panik yapma denmez. Çok çok güzeldi her zamanki gibi. Sevgiyle kalın. Saygılar.
Aynur Engindeniz
canandemirel
Sevgilerimle...
Evet,evet,evet...küçük olayları büyütmemeliyiz...sağlık her işin başı tabiki...Amma çocuk terbiyeside şart bu arada..temizlik bilinci vermek gerekir anne-baba olarak,fazla abartmadan...Selamlar güzeldi...
canandemirel
Teşekkürler, sevgi ile...
Nasıl derli toplu olmasın, artık bir odayı iki kişi paylaşıyorlar:)) El kızı öyle hizaya sokar adamı işte.Benim kızlarım da son derece dağınık. Daha küçükler ve annem onların dağınıklığından beni mesul tutuyor. Alıştırmamışım. Oysa o kadar da disiplinli bir anneyim. Herşeyimin saati, planı yeri bellidir. Ama ne yaparsam yapayım, kızlar kendi saltanatlarını kurmakta :))) Keşke ben de biraz boş verebilsem.
Bu yoğun gündemin, hep aynı temalı yazıların arasında okuyup kafa dinleyebileceğimiz güzel bir yazı olmuş. Paylaşım için teşekkürler sevgili Canan.
Kutluyorum. Sevgiler.
sami biberoğulları
Aynur Engindeniz
canandemirel
Üstelik Almanyada üniversitede tek başların okudular ama hiç bir zaman düzen içinde olmadılar . Her iki oğlumda öyle.
Ama önemli olan onların mutluluğu ben de alıştım onların dağınıklığına ,, kapılarını kapayınca görmüyordum.
Şimdi evleinde çok toplu ama bana gelince dağııtıp gidiyorlar ...Yine de çok mutluyum, sevgiler
Güzel yorumıunuz için çok teşekkürler...
canandemirel
Dağınık oda da çalışmaya devam ediniz...
Teşekkürler, sevgi ile...
Hayatın insanlardan ne alıp götürdüğü belli degildir mümkün olan hayatın getirip götürdüklerinden güzel ders çıkarmaktır burada da hayatın çok güzel yönü kaleme gelmiş YÜREKTEN KUTLARIM Kararını öz ve net alan ANNEYİ güzel bir yazıydı konusu hüzünde olsa .. Mutlu bitmesi anlamlı olan