Şimdi önümde bembeyaz bir kağıt parçası duruyor... Satır aralarının doldurulmadığı... Ne zamandır birbirimize bakıyoruz, zamanı tuttuğum, kendimi kandırdığım anlardayım...
Gecenin sessizliğini ve soğukluğunu hissediyorum... Gündüzden eser kalmamış gecenin karanlığına ayak uyduran yüreğimleyim... Birlikte karanlığa inat sabahı sabah etmek için aydınlığı birlikte karşılamek için burdayız...
Belki de devamı gelemiyecek satırlardayız.... Yırtılıp atılacak kağıtların arasındayız.... Çocukluğuma dalsam çıkamam, gençliğimde kalsam, şimdiki olgunluğumla duramam... Miş’li zamanların arkasına sığınmışlıklardan kurtulma zamanlarındayım...
Gidişlerin net olduğu, kalışların ise bir belirsizlikle noktalandığı, noktalı virgüllerle dolu hayatımın ortasındayım...
Devamını yazma cesaretini gösterdiğim... yüreğim buruk ve savunmasızdır böyle zamanlarda... Bir anne sıcaklığı aradığım anlardayım... Kendinin bile seni sarmadığı ağır zamanlardayım... Hayata küsemem, küsme lüksüm yok bunun bilincideyim... Yüreğimin kabuk bağladığı anlardayım... Güneşin doğacağı mutlu sabahların başlangıcındayım... Mutluluklara gebe bekliyorum... Yüreğime baharın gelmesini bekledim anlardayım...
Hiç sevmemiş gibidir yüreğin yollarındayım...
Tüm sevmelerimden yorulmuş, ağır gelmiş bir yükün altındayım, bir ışık arıyorum, görebileceğim bir yürek arıyorum...Sığınabileceğim karanlıklarımda...
Bir ümit arıyorum... Işık gibi aydınlık, güneş gibi sıcacık...
Konfüçyüs; "Gölgesiz mutluluk olmaz, bak güneşte bile leke var. " demiş...
Yüreğimizdeki mutluluklarda lekeli gölge var belli ama güneş gibi ıısıtmıyor içimizi...
Oysa ki mutluluk dediğimiz hiç bir şeyde gölge olmamalı... Arkamızda güneş varsa bize yansıyan kerdi gölgemizden başka ne ola ki... kendi mutluluğuma gölge düşürdüğüm anlardayım...
Yaş ilerledikçe alışkanlıklardan öyle ha dediğinde geçilemeyecek cesaretli yüreğimin, cesaretsizliğimle kendimde kaldğım anlardayım...
Adının Efsunluyumuşaklığını hissetmeyi özlediğim anlardayım...
Sevgi yolunda imza atılmış yüreklerde imzayı silmek için çabaladığım satırlarımın arasındayım...
Ne oldu bana sevmekten vazgeçtiğim anlardayım...
Bu akşam hem çok uzağım hem de bir o kadar yakınım kendime bir nefes kadar yakın...
Ne demiş Konfüçyüs gene;" Aşk kadının hayatında bütün bir romandır, erkekte ise yanlız bir bölüm...
Ey ağır roman hiç bitmeyeceksin...Hep bin bölümün başlangıcı olarak kalacaksın... Hayat satırlarımda...
Ben sevgiye nokta koymayacağım... Hep anlatılacak devamı gelece k;........................
Şimdi hüzün kokan bir romanın satıraralarındayım kimbilir?
Herkes gibi...
Paylaşamadıklarıma isyanımdı , gecenin karanlığında...
Şanslıyım tüm hissettiklerime... Rağmen şanslıyım...Hüznüm bol olsa da yüzsemde kendi doldurduğum gönül havuzunda...
Melek gibi bir annenin evladıyım...Bir evladım var melek gibi varlığınla hayat bulduğum...
Mutluluğumu hüzünle birleştirdiğim anlardayım...