Küçük bir çocuğun eğilip sana ’’Umut yok ’’ demesiyle başladı benim için başlayan senin için biten hikayemiz.Düşünün olmaması gerektiğini umudunu kaybettiğinde anlayacaksın.Anlayacaksın ki destanlara konu olsun aşkın. Ama o destanları sadece sen ve O okuyabilecek.

O dediğime bakma.Gittiğinde hani yalnız kalacagını düşünüyorsun ya yanılıyorsun.Yalnızlığın iki kişilik olacak sen ve içindeki O olacak.Her yere beraber gideceksiniz , sarhoş olup eğleneceksiniz , hatta kavga bile edeceksiniz içinizdeki O ile. Dışardan bakanlar seni tek zannedecek ama sen zamanında onunla tek vucut olmadın mı zaten ? Mutsuzlugunu alışkanlık haline getireceksin dışarıya karsı ama sen içindeki O ile mutlulugu tavan yapacaksın.Mesela yatagını iki kişilik yapacaksın.Sofraya onun içinde tabak koyacaksın.Kadehini kaldırırken ilk o sana ’’Yarasın ’’ diyecek.Yağmurun altında onunla beraber ıslanacaksın.

Yağmur yağdıgında ıslanırım diye korkma aksine Tanrının gözyaşlarını yudumluyorsun diye sevin.Düşün olmayacak diye korkuyorsan rüyaların hayalin olsun ama onlara ulaşmak için çaba sarfetme.Bekle gelmeyeceğinden emin olduğun birini bekler gibi bekle.Adresin olmasın senin.Yerini bilen sadece içindeki O ve rüzgar olsun.Onun kokusunu getirmesi için rüzgara o şansı ver.

Sen hata yaptıgında ilk uyarıyı içinde barındırdığın O yapsın.Tükürsün yüzüne kussun nefretini sana ama bırakıp gitmeyeceğinden emin olduğun için sessiz ol .Bazen öyle çığlıklar at ki kimse duymasın sonra sus ama herkes kulağını kapatsın.Bazen konserler ver O na .Şarkılar söyle şiirler yaz ama sadece o okusun o dinlesin.

Ve ölüm kapını çaldığında fısıldayarak ona ’’ Artık gidiyorsun.’’ de .

Unutma sen Tanrının sevmediği çocuksun.

.