Yazamamak cok zor.
Derdini kimseye anlatamamaktan daha zor.
Hicbir kulagin seni pür dikkat dinlememesinden,hicbir gözün gözünün icine bakmayisindan
daha kötü.....cok kötü
Terkedilmis hissediyorsun....
Yo yo,birileri seni terk etmiyor.Sen kendini terkediyorsun yazmayarak.
Tanrinin seni terkettigi düsüncesi dolaniyor kafanin icinde sonra....
Birden düsünemediginin farkina variyorsun.
Panikliyorsun ve benim suan yaptigim gibi yazmaya basliyorsun.
Yaziyorsun-yaziyorsun-yazioyrsun....cildirmiscasina yaziyorsun.
Anlatacak cok seyin var.....anlatacak cok sey var diye düsünüyorsun sonra...
Birden düsündügünün farkina variyorsun.
Panikliyorsun,düsündüklerinden korkuyorsun.
Belkide düsündüklerin senden korkuyor ve bu yüzden yazamiyorsun.
Ama yazmak istiyorsun,yazmazsan bogulacaksin ve bogulmak istemiyorsun.
Su an yaziyorum...bu bir refleks...bogulma aninda vücudun yaptigi anlamsiz hareketler gibi.
Bosa cirpinis..............................