Ben çocukken hava hep temizdi kar yağsa da güneş doğardı şehrime.Okulumla evim yanyanaydı evimin tam da köşe canımdan kocaman bir tarihi eser saat kulesi o ağır vakur, edepli, terbiyeli asil haliyle daima bana bakardı .Bazen alaca karanlıkta saat kulesinin resmini yapardım bazen saat kulesine bakıp hayallerimi duygularımı kağıtlara aktarırdım .

Ben erkenden uyanırdım evde herkes uyurdu .Yatağımı düzeltir hatta nasıl başarıyorsam sobayı yakar ,çay suyunu ocağa koyardım.Ve işte tam o anda her gün seyre daldığm O muhteşem güzellikler daha herkes uyurken muazzam bir ahenkle gözümün önünden geçerdi ..Yeşilırmağımın kıyısında hepsi aynı boyda, aynı yaşta , aynı uyum ve ahenkle "yaylalar yaylalar ve her-şey -va-tan için . her Türk asker doğar,her Türk asker do-ğar " evimizin üstü terastı önlüğümü giyer ve hemen bir koşu evin kapısını açık bırakarak terasa çıkardım onları daha iyi görebilmek için.Karşımda kocaman Topçam ve Gıjgıj dağları vardı o ayak ritim sesleri dağlara çarpıp yüreğime akardı.O vakitler çok küçüktüm dağlar mı daha büyük tü o sesler ve o güzel görüntümü anlamazdım. Daha iyi görebilmek için ayaklarım üzerinde yükselirdim .Hava temiz dağlarım tertemiz ve o güzel musıki hepsinden daha temizdi.Okul vakti yaklaşırdı tekrar eve girerdim.Anmem bazen evde olmazdı dönüşlerde anahtar paspasın altında olurdu. Seher teyzem,Iraz babaannem, Gül yengem ,Aliye teyzem ,Mediha ablam her kim olursa çekinmeden evine girerdim .Hiç bilmezdim hangisi alevi, hangisi kürt, hangisi mucahir, hangisi çerkez .Hepsi benim canımdı ailemdi.

Şimdi balkonumdan bakınca o güzel dağlar gözükmüyor ve o muhteşem sesler .Onlar benim KAHRAMANLARIMDI.Onlar benim ASKERLERİMDİ.Her sabah yürüyüşlerini izlediğim varlıklarıyla mutlu olduğum evimin karşısında oldukları için korkmadan rahat uyuduğum KAHRAMANLARIM...

Ben büyüdüm .. o zamanlar benim ağabeyim, amcam olan askerlerim şimdi benim oğlum oldu.Şimdi benimde evimde iki tane muhteşem varlık var askere gidecek.Şimdi benim okulumdada sayısız güzel varlığım var yarının askerleri olacak..Ama ben şimdi korkuyorum elbette .KAHRAMANLARIM "a kıyıyor birileri. KAHRAMANLARIMI KAYBEDİYORUM.İşte şimdi gerçekten canım yanıyor gerçekten kalbim acıyor.Keşke hiç büyümeseydim ve sonsuza dek o terasta izleseydim asker abilerimi " yaylalar yaylalar "keşke hiç büyümeseydim ciğeriğimin ta içi yanıyor..Esra Leyla Oruç..20.Ekim 2011

.