HAYATIN YİTİK YOLCUSUNA...
Yazıyorum hayatın yitik yolcusuna, ismi ’ZAMAN’ iz bıraktığı için hecesi ’AN’ ne kaybolan yıllara yetiştim ne de veda vakti bana yetti, bir bavul içinde umutlarım
hep gitmekte olan bir trenin son vagonundaydım...
Sırrını paylaştığın oldu mu hiç Zaman! ya fısıldadığın hiç? oldu mu sahi elimizden bu kadar çabuk gidişinin sebebini bilen biri seni çözen biri?
Yazıyorum ömrümün kayıp mektubuna ismi anlaRıyla dolduğum için ’ZAMAN’..
SATIRLARIM TECRÜBEDEN niçin ağlıyorum bilmem çok şey götürdün çok şey sildin benden..
Hiç kendim halledemedim dertleri mi değil mi hep senin omzuna yükledim.. bu yüzden kayboluyorsun yine gidiyorsun benden...
Yazıyorum hayatın yitik yolcusuna, ismi ’ZAMAN’ iz bıraktığı için hecesi ’AN’ ...