Lanetli Ruh

• 18 Ekim 2011 Salı 01:34:42

Sessizlik geceyemi aitti yoksa gündüz olsada aydınlatmaya yetmezmiydi ruhumu karar veremiyordum.
Yine yapmıştım, yine aldatmıştım beni evde bekleyen karımı ve çocuklarımı hiç düşünmeden. Aldattığım onlar değildi zaten ben sadece kendimi aldatıyordum. Hayatı bir kadının seviyorum deyişi sandığım günler, baba kelimesini duyunca sona ermişti. Hayat iki pamuk el arasında gezen yüzümün kızım tarafından öpülmesiydi. Hayat sonsuz sandığım dünyanın iki pamuk el arasına sığıvermesiydi. Hep ölmek isterdim o güne kadar korktuğum halde ölümden. Ama o günden sonra ölümden kendi adıma korkmamaya başladım. Korkarken arzuladığım ölümüde istemiyordum artık. Bir kızım vardı ve seviyordu beni. Benimse param yoktu ve bunu kızımın bilmemesi kadar karım biliyordu. Hayat gittikçe zorlaşıyordu. Tek destekçim vardı nerdeyse oda karım. Beni seviyordu. Hep destek oldu bana vazgeçmedi sevmekten.
Her sıkıntı gibi kötü günler geride kaldı parasal açıdan.Oysa ki kötü günler yeni başlıyormuş hayatsal açıdan. Sigara yasağına inat duman altı olmuş bir bar köşesindeydi onunla ilk tanışmam. Hayatta bir cimboma zaafım vardı birde sarışınlara. Sarışındı ve güzeldi gözleri. Dayanamadım sohbet etmeye başladık. Konuştuk ne kadar izin verdiyse müziğin gürültü ve konuştukça açıldık ne kadar izin verdiyse içtiğimiz içkilerin yarattığı dil sürçmeleri. Asla onu tanımadım yanlış anlamayın. Zaten tanışmak için konuşmuyorduk. Sonra uyandığımda evindeydim. Hatırlamıyor değilim evine gelişimizi ve birleşen dudaklarımızın karanlıkta bedenlerimize kayışını. Hoşumada gitti ayrıca. Bir hata asla değildi haksızlık etmeyeyim.
Sabaha karşı evime giderken bir daha asla yaşanmayacak olması rahatlatıyordu evde bekleyen karımı düşününce sol tarafımda oluşan vicdan sızısını. Bir daha oldu ve hala devam ediyor. Artık sıradan bir zevk meseleside değil bence. Tamam kalbim onun için çarpmıyor seviyorum karımı. Ama bu sorgusuz yaşam, umursamaz tavırları bağlıyor beni günden güne kendine. Sormuyor ne olacak sonumuz diye. Bugün ne yapsak ki diyor planlarken hayatını yarın yok onun için. Ve biliyor ikimizin yarını olamayacağını. Olmayacak yarınımız ama bugün bizim.
Ve birgün bitti. Ayrıldık . Düşünüyorum arada zaten biz ayrılmak için beraber olmuştuk gibi geliyor. Üzülmüyorum gitti diye. Tek üzüntüm artık eve gelirken karıma karşı sol tarafımı sızlatan vicdan kırıntısı bile kalmadı bu lanetli ruhumda. Galiba ben bir bedenle değil onları kendimle aldattım.