anneme..

• 17 Ekim 2011 Pazartesi 17:18:41

seni anlatmadığım insan kalmadı çevremde tabi bi o kadar da kendileri tarafından kaale alınmadığım. olsun! sen kendi değerinden bişey kaybetmedin. yalnızca ben bi an boşa nefes tüketiyormuş gibi oldum o kadar. bi de çok basit bi insanmış gibi hissettim kendimi. her şeyi herkese anlatan. yani genelde her şeylerini herkeslere anlatan insanlar basit görünür, basit görürler ya, sen de basit görürdün ya hani...
öylesine basit bi insan işte...
ama artık tanıdığım insanlara tanımadıklarım kadar, tanıyacaklarım kadar değer vermiyorum.. versem de geri dönüt alamıyorum zaten...
görmediklerim daha değerli benim için, böyle gizli kapaklı bi o kadar da dürüst. gerçek değiliz birbirimize, hiç olamayacağız belki de.. olsun, hem başlarda sen de gerçek değildin bana.ama ne olduysa oldu bana anne oluverdin birden..sonra da kaybettim zaten seni, o da birden oldu, apansızın...
senden sonra abimi de kaybettim, ruhen.. eskisi gibi muhabbetli de değiliz artık. kan bağının getirdiği mecburiyet var ortada. hem şimdi uzakta da. ne ben gidebiliyorum ne o gelebiliyor.. meğer bizi bir tutan senmişsin anne...
aslında beni hayatla bir tutan senmişsin..