...ANNEDEN ÇOCUKLARINA...

• 22 Ekim 2006 Pazar 20:28:27

Bebeklerim...

Aaa öyle mırldanmayın "biz halâ bebek miyiz ?" diye.Sizler yaşlanıp, bastonlu birer yaşlı olsanız dahi benim bebeklerim olarak kalacaksınız. Çünkü ben halâ sizin anneniz olacağım.

Anne olacağımı öğrendiğim ilk gün sevginiz düştü yüreğime. O an sevgide doyumsuzluğu öğrendim. Hiçbir sevgi yakmamıştı içimi sizin sevginiz kadar.Hiçbir sevgi beni bu denli çaresiz bırakmamıştı.Hep düşündüm, düşünüyorum, beni bu kadar mutlu eden sevgililerime, onlara olan sevgimin büyüklüğünü nasıl anlatsam diye? İşte çaresizliğim bu yüzdendi.

Anneliği tatığım ilk gün harikaydı.Dünyada çok anne vardı. Ama ben bir başka anneydim.Dünyada çok bebek vardı. Ama benim bebeğim bir başka bebekti.Sanki baktığım bir mucizeydi.Kendimi bir mucize gerçekleştirmiş gibi eşsiz hissettim.

O ilk ağladığın anlarda içimde ki düşünce tufanını bugün gibi hatırlıyorum. Baktığım gözler eşsizdi. Hele o narin eller, o minicik ayaklar, hüzünle büzülen pembe dudaklar, dokunmaya kıyamadığım kadife gibi bir ten hepsi eşsiz paha biçilmez bir tablo misali karşımdaydı, benimdi. Yüce allah tarafından bana bahşedilmişti.

Birden, beni pembe bulutlarda uçarmış gibi mulu eden mucizeyi kaybetme korkusu sardı içimi. Ama çabucak kovdum bu korkuyu. Sensiz kalmamak için bütün çabamı harcayacaktım. Öyle yaptım, yapıyorum.

Hele kahkahalarını duyduğum ilk anda içimde açan çiçekleri toplamaya binlerce bahçıvan yetmezdi. Ağladığındaysa yaşadığım hüzün dünyayı yasa boğmaya yeterdi.

Seninle evimizde ki ilk geceden de korkmuştum. Ağır uykumun arasında senin sesini duyamam zannettim.Ama korkum yersiz çıktı. Çünkü ilk kıpırtınla uyandığımı farkettim.Artık sen benim tüm benliğimle kabul ettiğim minik bebeğimdin. Anne olduğumu o zaman iyice anladım.

İçimde inanılmaz, büyük bir sevgi vardı. Gün geldi, ikinci bebeğimi kucağıma almaya hazırlanıyordum. Sen dünyaya gelene kadar, seni ağabeyini sevdiğim kadar çok sevemeyeceğimden korktum. Ağabeyinin içimdeki büyük sevgisinin başka bir sevgiye yer açmayacağını zannetim. Ama yanılmışım. Sen de benim için ikinci mucizeydin. Ağabeyin doğduğunda ne hissetiysem aynı duygularla yüreğim doldu doldu taştı. Kendimi dünyanın en zengin insanından daha zengin, en mutlu insanından daha mutlu, en güzel kadınından daha güzel hissetim. hayatım daha bir rengarenk olmuştu. beni ikinci kez anneliğin eşsizliğine taşıyan bebeğim sendin. İki erkek bebeğim olmuştu. Siz bana mutlulukla beraber güç getirdiniz. Büyüdükçe beni güçlükler karşısında yalnız bırakmayacağınızı bildiğim için kendimi güçlü hissediyordum.

Bu kadarla kaldı mı ? Hayır...Üçüncü bebeğimi beklemeye başladım. Ama bu sefer daha tecrübeliydim.Biliyordum ki ilkleri kadar seni de sevecektim. Çünkü çok büyük bir kalbe sahip olduğumu, kalbimin bütün bebeklerime eşit yer ayırdığını öğrenmiştim.Ve, minik, yumuk gözlü, güzeller güzeli kızım sen doğdun. Sen çok şanslıydın. Kalabalık bir aileye, sevgi yumağının içine yerleştirildin.

Binlerce duygunun yaşandığı günler birbirine ekli gibi çabucak geçti ve bugüne geldi. Sizler şuanda on üç, on ve beş yaşındasınız. Her biriniz benim dünyaya açılan mutluluk penceremsiniz. Her birinizle hayatıma ayrı tatlar katılıyor.

Şimdi şöyle bir dönüp, taa en baştan bugüne kadar geliyorum.Üçünüz içinde ayrı ayrı " ya hayatımda olmasaydı " diye düşündüğümde korkuların en büyüğüyle yüz yüze geliyorum.

Anne olduğum ilk günden itibaren hayatımı size göre düzenledim. Her zaman önce siz geldiniz. Dünyaya getirdiğim üç küçük melek bebeğin ihtiyaçlarını karşılayabilmeleri için bana ihtiyaçları vardı. Ve ben bunları karşıladıktan sonra mutlu bir şekilde kendime zaman ayırabilirdim.

Dört dörtlük bir anne olmadığımı, bazen bana kırıldığınızı, isteklerinize sizin anlayamayacağınız nedenlerle hayır dediğimde bana kızdığınızı, yüksek ses tonumun zaman zaman sizi üzdüğünü biliyorum. Ama inanın bu günde ve gelecek günlerde mutluluğun hep yanınızda olması için elimden gelenin en iyisini yapıyorum. Belki bazen benim doğrularım size yanlış gelebilir. Bu yanlışları bile sizi çok ama çok sevdiğimden yapmışımdır.

Benden uzakta bir yerde olduğunuz zamanlarda, aniden başınıza kötü birşeyler gelmiş olabileceği korkusu aklıma çörekleniyor. Onları korumak için yanlarında ben yokum diye düşünmeye başlıyorum. Kendime geldiğimde yüreğim paramparça olmuş, boğazım düğümlenmiş, gözlerim dolmuş bir halde buluyorum kendimi. Sanki ben yanınızda olduğumda sizi bütün kötülüklerden koruyabilirmişim gibi geliyor bana.

Bazen size karşı katılaşabiliyorum. Ama yine hayatınızda hep iyi şeylerle karşılaşmanızı sağlamak içindir bu. Çünkü benim için o kadar muhteşem, inanılmaz birer mucizesiniz ki en ufak bir yanlışınızdan dolayı göreceğiniz zararlardan korkuyorum. Yoksa insan mutlulukların en güzelini tattıran ÜÇ KÜÇÜK GÜZEL MELEK BEBEĞİNİ hiç kırar mı ?

BEBEKLERİM
ÜÇÜNÜZ DE EN PAHA BİÇİLMEZ
VARLIKLARIMSINIZ...
Anneniz Aslı Demirel...