gülnur ateşoğlu

Öbek öbek saçılmış papatyalar vardı,inşaat halinde çok katlı bir apartmanın çatıkatında.
Bazısının sarı yaprakları bazısının beyaz
ama hepsininde yemyeşil dalları.
Ben tarifsiz bir sevinç içindeyim.İçim içime sığmıyor.Biran gözümün önünde hayal gibi beliriveriyorsun.Gördüğüme inanamıyorum her an
kaybolacakmışsın gibi.Apartmanın içine giriyorsun.Gölgen gibi peşine takılıyorum.Sen medivenleri ışık hızıyla çıkarken bense maratona katılmışcasına peşinden soluk soluğa yetişmeye çalışıyorum.

Kalbim durdu duracak ve bir hamle yapıp ceketinden yakalıyorum seni.Döndün ve delicesine sarıldın bana gözyaşlarımız sel olup akarken gözlerimi siliyorsun çimen kokulu ellerinle.
Hiç konuşmadık.Gökyüzü saçlarımızın arasına karışmış,etrafımız ayaklarımızın altı her yer her, her yer papatyalarla dolu.Bu kadar güzelliklere inanamıyoruz.Aşağıya doğru ayaklarımı sarkıtıyorum apartmanın tepesinden.Güya düşer gibi yapıp seni korkutacağım.Düşsem geriye dönüş yok biliyorum.Senin ellerin sımsıkı tutuyor kollarımdan.Hızla kendine çekip sarılıyorsun.Yılların özlemini giderircesine doyasıya öpüyorsun,papatyaların arasında.

Omzunda uyuya kalıyorum.Senmisin papatya yoksa papatyalar mı sen çözemiyorum.
Ben sadece kocaman kocaman kucaklıyorum her ikinizide.

Uyandığımda avuçlarım sımsıkı kapalı,yüzümde tebessüm .Yavaş yavaş açıyorum parmaklarımı KIR PAPATYALARI öpüp onları kitabımın arasına saklıyorum.
EY AŞK ! BEN SANA AŞIK OLMAYI SEVİYORUM