AVUÇLARIMDAKİ KARANLIK

• 11 Ekim 2011 Salı 12:22:59

AVUÇLARIMDAKİ KARANLIK

bir sarhoşluk var bende, tütün gibi sarıyor gecelerimi,içimdeki bir şeyler dövüyor yalnız gölgelerimi..!

Her dalga evet sahilime değen içimdeki umutsuzluğa karşı olan düğmeleri kapatan dalgalar içimde hızlı bir tırmanışı da başlatıyorlar.

İçimdeki karanlık, korkularımla bir masayı paylaşıyor sanki,yıllardan beri var olmanın verdiği ukalalıkla ezmeye çalışıyorlar içimde büyümeye çalışan umutlarımı.

Umutlarım ;hep çocuk kalmış çığlıkları bastırılmış, bir türlü bir gök gibi gürleyememiş umutlarım.

Şaşkın ve yalnız kalmışlar bir türlü sabahın kokusuna yetişememişler.

Şimdiyse korku var avuçlarımda tırnaklarımın içine kadar giriyor bırakmıyorlar beni.

Sahne hep aynı sanki ve perde hiç kapanmıyor bu karanlıkta.
Kalbim;yaşadığım her küçük olay kesikler atıyor ve kanatıyor beni,sanır ki insan büyük şeylerde dahada kanar yok işte zincirin her halkası acıtıyor beni.

Düşünmek hep başrol oyuncusu bende zamanla buluşmuyor elleri, zaman mı? O da benim olmuyor hiç .

İçimi öylesine kurutuyorlar ki dalgasız susuz bir sahil oluyorum çoğu zaman, şimdimi tam bir karanlık oldu kalbim, içimde bir kendim var o da korkuyor bu karanlıktan yitiyor umarsızca karanlığı avuçlarıma.

Ey sevdiğim adam!
Senin sevdiğin el olmuş şimdi karşında,teslim etmiş kendini son gelen hazana.
Zaman mı hasat zamanı şimdi , hasat edilense umutlarım sevgili.!
Ey sevdiğim adam, uzaklıkmış bizi yakınlaştıran, öyleyse gelme sen bana.
İşte o zaman hazan olan aşkımız olacak bende ya da avuçlarımda ki karanlıkta.

Yorgunluk omuzlarımı büküyor artık,sağımda solumda kim varsa çalıyorlar benden,yüzyılın en vurucu darbelerini alıyorum.

Beynim ve bedenim sanki son istasyonda bekleyen sabırsız son yolcu olmuş,şarkılar bile kar etmiyor susmuş bana, gözlerim mi adamım suskun bir liman artık,aşkın terk ettiği talan olmuş bir ülke.

Ey sevdiğim adam!
Öyle yokum ki ben yağmurlarda unutuyor beni,kuruyorum ben ilk baharlarımda.
Sen mi..*geç gelen bir sevgili avuçlarımdan kaymakta olan son umut ya da büyümez bir fidansın bende.!
Git hadi..! karışma içimde akan susuz ırmaklarıma,karışma ki kuruma bende.!
Ey sevdiğim adam sussun seninde gözlerin kör olmasın karanlığımda..!

İnsanlarmış adamı yoran ya da tek insan olmakmış adamı öldüren..!
İşte şimdi ağlıyan gözlerim konuşuyor bana tek sendin adam gibi davranan diyor,şimdi mi ? bir zehir var içerimden de içeriye geçen o da korkuyor karanlık çıkınca karşısına yalpalıyor yalnızlığın avuçlarında.

Tarihin en büyük mührünü istiyor gönlüm kilit vurulmalı ki kalbime, iyilikler çıkamasınlar benden, ya da kırbaç yemeli ruhum adabı ölçüyü bilsin kalbim.

Sitemim kendimden de içeriye , orası da yosun tutmuş umutlarım, bir ben var o kıyıda işte o da karanlığı taşıyor şimdi elinde.

Volkanların içindeki en büyük volkan ben olmuşum aslında.!

Konuşuyorum kendimle şimdi sen gördüğün şu acıyı diğer acıya değdir pekiştirmekse pekiştir hatta ne yap biliyor musun ?bir parantezin içine hapset çürü be gönlüm çürü..! kimseler toz duman etmeden seni sen çürü bari..!

Ey sevdiğim Adam.!
Karşımda ki gözlerin ,sevdiğim şarkıları söylüyor bana,söyle onlara gönül sevmekten de usanıyormuş.!
Çaresizlik içimde ki beceriksizliğe takılmış ta, düşüyor ayak uçlarıma küçük bir çocuğun çığlığı gibi ağlıyor yağmursuz kışlarımda.
Beni sevdiğin gibi yeni gelen bu son yolcuyu da sevecek misin adamım..!
bende ki yalnızlığı ve avuçlarıma düşmüş bu tekil karanlığı sevecek misin sen.!
Ey sevdiğim adam..!
Batan güneşi bekliyorum ben,tüm rötarlar bende oluyor bu istasyonda yine de bana gelir misin.!
Bak durak yok, mola yok aşk sa mahkumiyetinden yorulmuş bende en büyük firarını yapacak son hasadında..!
Ey sevdiğim adam
Hazır mısın sen bu okyanusta batmaya,nefessiz kalana kadar beni yaşamaya..!’
sen benimle sadece karanlık olmaya hazır mısın sevgilim..!
Bak ben hicran olmuşum artık, isyan da etmiyor avuçlarım tutuyorum yalnızlığın suskun eteklerini.
O kadar çok vermişim ki sağıma, soluma, kuzeyime, güneyime, unutmuşum içimde bir batı olduğunu.!
Evet ben unutmuşum içimde yalın ayak gezen gözyaşlarında ıslanan küçük kız çocuğunu, içimde ki beni unutmuşum..!
Ey sevdiğim bir hasarım ben artık öyle ki, senide unutmuşum artık..!
sen yinede var mısın bana, ve bende kör ve sağır olmaya.!
Bu sarhoşun içinde tek bir ayık kalmaya var mısın sevgilim..!
çoğu zaman sevilmeden de sevmeye, avuçlarımda altın bir halka olmaya var mısın adamım.!
Mecalimde rehber olmaya , karanlığımda ki son sevgi satırları olmaya var mısın sevgili adamım..!
öyleyse tut içimde ki karanlığı dola kendine.!
Ben sana akmak ve sende kaybolmak istiyorum,kuzeyimde, güneyimde sen ol adamım.!
Batan güneşi sende beklemek istiyorum, hadİ tut şu üşümüş yüreğimi.
Isıt çam yeşili gözlerinle ruhumu ve içimde ki unutulmuş kız çocuğunu.
Çok ağlıyor, belkide düşünüyor yaşam bir ırmaksa akan su o olacak ya daha çok taşıyor gözleri.
Ah sevdiğim ,ey sevdiğim biçareyim ben karanlığımda sende hasat etme beni hadi tut ellerimi.!!!

ben karanlığa karanlık bana girmeden gel..!

Hatice Nilüfer Karataş