VAZGEÇEMEDİKLERİMİZ

• 10 Ekim 2011 Pazartesi 15:49:35

Bazen sorarlar O’nu neden bu kadar çok seviyorsun diye.Birşeyler bitmişse bile neden saygını,bağlılığını kaybetmedin diye...Bazı insanlar,yanlarındayken size huzur verirler.Sakin ve bilge davranışlarıyla onlara benzemeyi istemenize sebep olurlar.Ani çıkışlarınızdan utanırsınız onların yanında.Öylesine kontrollüdürler ki; böyle insanlarla tanıştıktan sonra asla eski siz olamazsınız.Eski halinizin ilkelliğinden hızla kaçarsınız.Değişim dokunmuştur sihirli değneğiyle artık size.O sizin okulunuzdur.Ve birgün sizin bir okul olmanız için elini uzatır.Hatalarıyla erdemlerini karşılaştıracağınız bir an gelebilir elbette.İşte bunlardandır affedişiniz,tolere edişiniz.
Asla yapabileceğinden fazlasını vaadetmez.Yapamayacaklarını da açık açık söyler kırılacağınızı bilse bile.Elinizi tutup,denizin en derin yerinde bırakıvermez.Size verdiklerini isteyip durmaz her kafası kızdığında.Siz verdiğinizde de saklar emanetinizi günü geldiğinde vermek için.O’nun yüzünden kimseye mahcup olmazsınız.Sizi deneylere tabi tutmaz.Kontrol etmez.Kendisine yapılmasından hoşlanmadığı brşeyi başkasına yapmaz.
Her daim zarif ve tatlı dillidir.Çok kızgın bile olsanız, kalbinizi kazanmayı beceriverir.Öfkenize yenilip hakaret ettiğinizde bile tatlı bir tebessümle yatışmanızı bekler.En sinirli anlarında uzaklaşıp gider yatışana kadar.
Eğer bir gün O’nun için eski sevgilinizin göğsüne kafanızı koyup saatlerce ağladıysanız bile,bilin ki yaptığınız bir terbiyesizliğin sonucudur.Nankörlüğünüzün...Terbiyesizliğinizin...
Hayatınızı ikiye böler bazı insanlar...O’ndan öncesi ve sonrası vardır.Bir çocuk bir gün içinde bir kadın oluvermiştir sadece izleyerek...
Bunu eleştirmeye kimin hakkı olabilir?