- 533 Okunma
- 4 Yorum
- 0 Beğeni
ELİNİ ÖPEMEDİĞİM YAŞLILARIM
Benden arda kalan hangi uçurumun uzaklığı varsa şimdi o masum bayram çocukluğumda kaldı.Dayanılmaz...
Elini öpeceğim kimse yok,ölümlere gittiler hemde çocukluğumdan herkez.Düşsel bir kukla sarkıttım yatağımın üzerine bu halimi görür,kahırlarıma bir gözyaşıda o akıtır.Bu kadar zor mu gerçeğe yakınlık.Ne sevgiliden aşkını beklerim ne gece dualarımın gerçekliğini,beni benden geçiren bu rüyalarıma yanarım.
Yetişemediğim o yaşlılara yanıyorum şimdi umursamaz gördüğüm o cana yakın insanları.Hiç tanımadıklarıma hele o yalnız yaşam mücadelesi veren huzur evindekilere hepsi benim dedem,ninem...
Buradan kimilerinin ağlayışlarını görüyorum sarılmak istiyorum...Düşsel hayallerde haz’ın bu baş döndürücü...
Gidelim onlara bizim yaşlılığımıza,gösterelim hangi sevgiyi kiminle paylaştığımızı gerçek aşkı kime duyulduğunu...
YORUMLAR
yolun ortasında düşünüyorumda...
sonumun dedemin ve ninemin ki gibi mutlu ve umutlu olmsasını isterdim...
çünkü dedemle ve ninemle yaşanmış çok güzel çocukluk anılarım var...
insani duygular açısında her insan geçmişe özlem duyuyor..
demekki çok şey kaybettik insanlığımızdan..
sevgili bülünt yazınla bu güzel düşünceleri hatırlattığın için ve yazın için teşekkürler...
sevgilerimle..