farklıydı
sanki sen değilmişsin gibi geldi ilk başlarda
ama sonra anladım ki
sanki" kendim sen şöyle bir dur bakayım bir kenarda
ben biraz başkalarının acılarında öleyim sonra şükürle döneceğim sana " dermişsin gibi geldi...


seni okumayı seviyorum şairem
birde bende bıraktıklarını anlatmayı becerebilsem
kimbilir, belkide anlatamamakta gizli işin sırrı...

sevgim ve sonsuz saygımla fulyammm...

Belki bir eğri ,belki de iki nota arasında çizilmiş bir doğru. Her ne olursa olsun iki ucun birleştirilmesi gereken bir durumdur bu, birleşince anlarız ki farklı uç noktalar gibi gördüklerimizin aslında birbirinden farkı yoktur.
tıpkı, kahkahalarımızla ektiğimiz acı tohumları gibi,
veya acılar içinde gözyaşlarımızın suladığı umutlar gibi.

acı veya tatlı ; birinin diğerini yoksaydı izafi durumlardır,gerçek güzellik ise iki zıttın dengesinde gizlenmiştir.

yazılarınızla bize kazandırdığınız açının, bu farklı ve güzel anlatımın içinde gizlendiği gibi... tebrik ve saygılarımla,

İlk dizeleri bir kaç saat evvel face okuyunca, bunun gerisi güzel gelir diye düşünmüştüm. Yanılmamışım.

Sonraki paragrafta beni yüreğimden sürükleyip götüren bir el vardı. Yaşamış olduğum bir acının ardından, son noktaya kadar hıçkırığımı tutarak okudum...

Sonrası mı?

Hadi ağlattın, şimdi güldürecek bir şarkı hediye et...

Ama şöyle acıyı silip süpürecek kabiliyette olsun.


Kutluyorum, -bence-çok iyisin, çok...

Acı' var zaten. Ben acı'm diyoruz; ama kendi acılarımızı bir başkasının acılarıyla kıyasladığımızda da başımızı öne eğdiğimize şahit -oluyorum değil- ölüyorum.

Acı? Hangi acı peki bu,yabancısı mıyız onun,yoksa aynı, sadece aynı sokakta mı yürüyoruz?
Annemizin ölümünden sonra akan o tarifsiz acı gibi nasıl daha katmerli olabilir ki? Ve Annemiz, yanımızda bizi nefesiyle ısıtırken,biz hayasızca nasıl acıdan bahsedebiliriz ki?
Bizi var eden ve de ceplerimizdeki eşsiz varlığıyla şahlanıyoruz dediğimiz Annenin dokunuşlarıyla yola çıkıyorsak şayet,bir başka acıdan bahsetmemiz nasıl mümkün olabilir ki?

Hangi acı?

Cevapsız kalıyorum bazen…

Anlıyorum,ama kanıyorum acı'ya. Bu sefer başka acılarla düşündüğümde de acı çeken yanlarımı saklıyorum...


Murathan Mungan:


''adım onların adının yanına yazılmasın diye
acı çekecek yerlerimi yok etmeden
acıyla baş etmeyi öğrendim.
yoksa bu kadar konuşabilir miydim?''

diye sonsuzluğa haykırmamış mıydı? Evet biz büyürken,aynı anda da acılarımızı büyütüyoruz.
Ve acı neden olgunlaştırsın ki bizi,biz acıyı olgunlaştıramadıktan. Veya acıdan bahsetmek kimin haddine.

Belki de en çok hissettiğimiz duygudur acı. Acı çekiyorum,acınıyorum,acı...
Bıkmadan-usanmadan dilimize alırız bu kelimeyi,almak zorunda kalıyoruz belki de.Çünkü acı sen istediğin de gelmez,o istediğinde kapını çalar,davetsiz misafir gibidir tıpkı.
Sonra da acı sana’ çok yakışıyor deriz.

Ya da

‘’acı çekmek özgürlükse,özgürüz ikimizde’ olduğu gibi,özgürlüğümüze mi sesleniyoruz?
Acı olmadan özgürlüğün mümkünsüz olduğunu bildiğimizden midir yoksa bu kadar âşık oluşumuz acı’ya. Kim bilir?

Aşk;

‘’En güzel aşk zor olandır’’ buradaki zor’ aslında biraz da acı’dır.Yani en güzel aşk acı çektirendir,diye fısıldıyor kulaklarımıza şair. O kadar en sonunda saklamaya çalışmış bizlere…


F.F

Yani;

Farklıydı Fulya…


Harun Aktaş tarafından 10/9/2011 9:48:30 AM zamanında düzenlenmiştir.

acılar denizinde kulacını umutsuz yarınlara ata ata eksilmektir bazen yaşam!

ne güzeldi işledi taaa derinlerime...

sevgimle...

Herkes kendi acısıyla kardeş sanırdım. Üvey acılar büyütmüşüm bunca zaman. Hep parantezler açmışım kayıtsızlığıma eş değer. Baktığımda görebildiğimi sanmışım. İnsanın kalbi körse, hangi rengi seçebilir?


...


kendimi buldum cümlelerde ...

sanki ben yazdım ...

çok güzel bir akış ... çok etkin bir anlatım ...

ve ... yerli yerinde anlatmışsın acılarımıza giden tali yolları ...


Allah çaresiz acı vermesin çiçeğim !

ne olmak ne olmamak

- ne koşmak ,ne de yakalanmamak


nasıl ve nerede yine de acılar denizi saracaktır bizi bizler kum gibiyiz kendi içimizde her an dağılmaya hazır


en acılardan uzak kalmamızdır duamız



.


sevgiler

Değişik bir Fulyaa vardı bundan çok eminim. Bir ara Shakespeare variydi sonra bir yerde hiç olmadığı kadar başka biri... Çok şaşırdıgım bölümler vardı yazının içinde ve ilk defa Fulyaa değilmiş gibi sahnelenen birkaç bölüm. Akıp gidiyor tabi yazan siz olunca... Tesiriniz tartışılmaz :) Sanki bir filmde üç farklı rolü oynayan aynı oyuncu gibi...Umarım dogru anlatmışımdır hissettiklerimi.

Zevkle takip ediyorum (ısrar etmeyin "keyif" kelimesini kullanmayacağım) sizi. Tebrikler. İlk yorum yazan benim..Hey o...