KIŞ GELMEDEN

• 8 Ekim 2011 Cumartesi 00:34:45

Kış gelmeden önce bir hafta kendi başıma çıkacağım tatil hakkımı kullanmaya karar verdim. Heyecan içersinde daha önceden en önden ayırtmış olduğum biletlerimi kontrol ederek yola çıktım. Eşim beni gara götürecek minübüse bindirerek veda etti. Otobüsüm 11.45 de hareket edecekti. Kalkışından bir saat önce gardaydım. Minübüsten indiğimde gözlerime inanamadım ve çok ürktüm. Korkunç bir kalabalık ve karmaşa vardı.

Saat başı kalkacak otobüsler ve karışık insan toplulukları...

Sanki orada kalacak ve otobüsümü kaçıracağım hissine kapıldım. Hemen büroya giderek saat kaçta ve nereden kalkacağını sordum. Onlarda anons edeceklerini ve beklememi söylediler. Durmadan saatime baktığımı farkettim şükür ki 15 dakika rötarla 12 de kalktı. Üstelik bavulumu taşımama para almadan yardım ettiler.(artık her şey para ya...)

Rahat uyuyabilmek için iki kişilik yer aldım. Üstelik yabancı birinin oturmasının da istemedim.

İki kişilk yerimde keyifle etrafımı izlerken hemen uyumuşum. Sabah dört sıralarında şoförümüz Susurluk’ta mola verdi . Tost ve ayran yemenin mutluluğunu yaşadım.

Sonra hiç uyumadım. Güneşin doğuşunu ve dağları, tepeleri ,köyleri izledim.

Öğlen 12 sıralarında nihayet otelime vardım. Annem, teyzem, eniştem ve personel heyecanla beni bekliyorlardı. Bu otele dördüncü kez geldim ve personel ilk seferinden beri değişmemişti. Artık bir aile olmuştk.

Bodrum’un en sevdiğim koylarından Ortakent’te Yahşi koyuna nihayet gelmiştim ve kendimi hemen sulara attım. Her dakikamı değerlendirmek ve dolu dolu geçirmek istiyordum..

Ferhat’ın pişirdiği kahvenin ve çayın tadına doyamadım. Hele ahçı Süleyman ustanın mezeleri ve tatlıları özellikle un helvası harikaydı. Bol bol yemek yedim, dinlendim, yüzdüm.

Akşamları Süleyman ustanın elime tutuşturduğu oltayla balık tuttmanın keyfini yaşadım . Tabi ki tutmak denirse ...( 2 minik balık tutabildim)

Otel sahibinin küçük oğlu ile denizde oynadığım firizbi , sokak köpeklerini doyurmam,

deniz kenarında suyun içinde ayaklarım kesilinceye kadar yaptığım yürüyüşler; unutamayacağım anlardı. Ama eniştemle oynadığım tavla ve onun zar tutuşunu izlemek ömre bedeldi...

Hele deniz kenarında derin derin uyukladığım saatler ...

Kanoya binmeyi çok severim. En sevdiğim sporlardan biridir. Ama eşimle birlikte kürek çekmek şartıyla.

Tek başıma olduğuma göre ben de kürek çekebildim. Nasılsa sporcuyum her türlü sporu yapabilirdim... Bu benim için çok kolay olacaktı.

Kıyıya olabildiğince yakın kürek çekerek hep kıyı şeritinde giderek ne kadar yol aldığımı bilmiyorumdum. Gözden uzaklaşmışım. Oteli göremiyordum ve dönmeye karar verdim. Kollarımın ağrıdığını hissetmeye başladım. Bu sırada yağmur ve rüzgar çıktı.

Çok korkmaya başladım. Kuvvetim kalmadıi ve küreğimi düşürdüm , eğilip alayım derken kano devrildi.

-İmdat! imdat ! kimse yok mu? diye haykırırken annnemin ssesini duydum:

-Uyan kızım ne oldu bağırıyorsun?

Kumsalda uyurken aklım kanoda olduğu için rüya görmüşüm.

Tabi ki konoya binmek benim için hayal oldu.

Bol bol kitap okudum, bazı koyları gezdim. En çok Gündoğan, bağla koyu, güvercinliği seviyorum. Sayamayacağım kadar çok güzel koylar var.

Az gez çok gez sonuçta yıldırım hızıyla biten tatlı günler .Bir de bakıyorum Bodrum arkamda kalmış , İstanbul yönüne gidiyorum. Belki de şaşırmamak lazım; koca bir ömrü de aynı hızda tüketmedim mi?

Nasıl geçtiğini bile anlayamadım aynı bir ömür gibi.

Ama bildiğim tek şey var o da bulunduğun anı iyi ve huzurlu geçirip zevk alıp mutlu olabilmek. Sevdiklerime kavuşmuş , hasretlik sona ermişti...

TATİL

Bugün tatil, yarın tatil

Hep tatil olsa...

Bıraktılar beni kendimle

Başbaşa , yalnızım

Kendimle söyleşi yaptım,

Sessizce ve sakin.

Beni bıraktılar kendimle

Duygularımla başbaşa

Takıldım kafama göre.

Yürüdüm, koştum kendimle.

Unuttum dert tasayı

Attım suyun içine.

Bıraktılar beni kendimle

Yüreğime sinen begonvilleri

hissettim, güllerle dansettim.

Bitti bu romantik tatilim

Çoçuksu düşlerimle...

Bugün tatil olsa

Yarın
Hep tatil olsa

Başlayacak yeniden

Koşturmaca, maraton...

Tükenecek bir ömür

Yaşanacak hayatta....



Ama hayat hep tatil olsa kıymetini nasıl biliriz. (Kendime yorum .)

Ama yine de mahsuru yok diyenler de var...



CANAN DEMİREL