15
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
490
Okunma
O değil de;
Sabah dolmuşla giderken hergün dükkanın önünde bir kadın görüyorum. Kısa boylu zayıf bir kadın. Üzerinde mavi soluk bir önlük. Karbeyaz ve kısacık saçlar.
Hiç kıpırdamıyor heykel gibi duruyor. Korku filmi gibi. Ve hep aynı yerde duruyor.
Evde Mert’e kadını anlattım, kahkahayla güldü. Sonra bana, ’bence bu kadını bi sen görüyosun annem’ dedi.
’deme öle korkutma’ falan dedim ama o gülmekten dağıldı.
Ya kadını gerçekten sadece ben görüyosam!
Çaresi yok, bigün yanımda oturan birini dürdüp, ’kadını sen de görüyo musun?’ diye soracağım.
O değil de;