Ağır aksak giden, yinede yürümeye çalışan şu hayatın muhasebesini tutmak için, insanın başına bir felaketin gelmesi gerekiyor. Zaten işler tıkırındayken durup bir mola vermenin ya da hesap tutmanın ne gereği var. Doğruyu ve yanlışı ayırt etmek zaman kaybı sayılır.Doğru bu mudur değimlidir bilmiyorum ama çok kullanılan hazır konsepti şu olsa gerek:sorgulama


‘’MUTLAKA YAPILAN KÖTÜLÜK KARŞILIGIN BULUR’’her insanı hasta eden mesajı barındırsa da.dikkat çekmek istediğim nokta kendi monologlarımız.hani şu ayna karşısına geçip kendi kendimize yaptığımız hesaplar bol küfürler içinde bulunduğun düzene sayma,lanet okuma vs vs.Ama nedense bunlar dizimize kadar battığımız bok çukurunda çalışmaya başlayan bir eğrelti değil mi?Kendi hayatımızı sorgulama esnasında kişiliklerimizin nefret kusmasını yadırgamamalıyız bence.


Şu sorgulama esnasında dostlarımız etkileniyor mudur acaba:

En yakın dostlarımızı kendi mahkumiyetimize esir edip kimin gammazladığını bulma çabası ve çıkan sonucun en yakın sevgiliden gelmesi olağan şüphe diye adlandırıyorum ben.Zaten hayatında hiçbir iyiliğe el atmamış biri için kim dost sayılabilir ki..


Kodeste şu dizime kadar battığım pislikten dolayı ayna karşısında iyilikle kötülük hesabını tutmaya çalıştım.Uyuşturucu satarak ölümleri kısaltan bir adamın hayatı boyunca tek yaptığı özlü iyilik ,ölmek üzere olan köpeği kurtarmak olsa gerek.bu benim ironim sevgili seyirci!!!!!!!!


‘’TÜM İLİŞKİLERİM SORUNLU OLDUGU KADAR GERÇEKCİDE’’