Allah’ın kucaklayıcı selamıyla selamlıyorum yüreğini Can Cömert…


Mevsimler şehirleri değiştiriyor ikide bir başka iklime bürünen havasıyla. İnsansa huyuyla sabit kalıyor. Yanılıyorsam düzelt…


Mardin, sonbaharı karşılıyor. Şu Ekim günlerinde güneşin rahatsız etmediği bir demdir sonbahar gerdanlık şehirde. Kuşlar soğuk gelmeden daha bir kanat çırpıyor sanki. Sanki yeşil kalan palamut ağaçların yaprakları duaya çıkmış gibi başlarını kaldırıyor. Sanki güvercinler daha bir havalanıyor, memlekete özlediğimiz/beklediğimiz barış gelecek diye…


Sen söyle barış gelecek mi bir gün? Memleket sancılardan kurtulacak mı? Anneler rahat rahat uyuyacak mı geceleri? Korku gözlerimizde ve içimizde kaybolacak mı? Bombalar, kurşunlar dinecek mi? Ve çocuklar serbestçe uçurtmalarını uçuracak mı?..


Yoksa gün geçtikçe gençler ömrünün baharındayken bir bir ayrılacak aramızdan? Yoksa çoğalacak mı kin nefretler? Yoksa bu gidişat devam mı edecek ve/ya daha mı kötü hale gelecek bu akıl almaz, bu vahim tablo?..


Bir şeyler mırılda Can Cömert. Adı ‘’sevmek’’, soyadı ‘’kucaklamak’’ olsun. Bir şiir yaz. Başlığı ‘’Yaşamak Güzel’’, tüm dizeleri özgürlükten bahsetsin. Ya da sus. Sus ki, utansın kör kalpler. Sus ki halimizi görsün cümle âlem. Sessiz kal ki, utansın yarınlarımız için lamba söndürenler…


Bazen çok doluyorum. Kabullenmiyorum haksızlıkları. Zoruma gidiyor çaresizliğim. Acizliğime küfredesim geliyor. Bilirsin asi(l) yanım esmerliğimden geliyor. Çabuk sinirlenebiliyorum zulümlere. Ölümlere akıl erdiremiyor…


Yine de sükûtu elden bırakmıyorum. Yine de sabır taşına sığınıyorum. Yine de içimdeki çocuğa iyi bakıyorum. Yine de umuda sarılıyorum inadına. Senin de sarıldığını düşündüğüm gibi bağlanıyorum hayata Can Cömert…


Anlayacağın sana yazmak, terapi görevinde. Bunun için teşekkürüm sana içtendir. Bilesin dostluğunla ayakta alnı ak meselci’yim…



Mehmet Selim ÇİÇEK
7 Ekim 2011,,,03.03
Mardin