mükemmel dile gelen sevda yangını ifedelerine tebrikler ve tam puan. iyi bayramlar.

Böylesine bir özlemi yaşamak ve kaleme dökmek.Ne mutlu size...
Selamlar Sevgiler..

Kelimeleri dans ettirmişsiniz...Çok güzel bir yazı okudum.
Her ayrılıkta başka yaralanıyor insan.Bazen aynı yara kanıyor,kanatan farklı da olsa...
Bazen yeni yaralar açılıyor,öncekilerin izi geçmiyorken hala...
Nedir ayrılıkları bu kadar dayanılmaz,bu kadar kederli kılan?
Bir daha görememe ihtimali mi,yaşanamamışlıklar mı,kısırdöngü misali içinden çıkılamayan neden ve nasıllar mı,sevginin karşılığının olmamasını mı,hatırlanan anılar ve boşluklar mı?
Ayrılığın sebebi de önemli değil mi?
Bazı ayrılıkların nedeni taraflardan birinin çok incinmesiyse,o durumda öfke acının üstünde olabiliyor.
Neden ve şekil ne olursa olsun,ayrılıklar can acıtır.Az ya da çok...Acı acıdır.
Sizin yazınızda sanki mecburi bir ayrılık var gibi hissettim.
Öfkeden çok kırgınlık var...Gidene değil sanırım sadece,gitmesine neden olan her ne ise birazda ona kırgınlık ve sitem var...
Bizimle yaşamak istemeyenin ardından,bu kadar üzülmek niyedir ki aslında?
Belki o kadar çok sevmektir ki sebep,o olmasa da onu varetmeye çalışma gayretidir.

Çok beğendim yazınızı...çok samimi...çok gerçek...
Yazınıza hayat veren imgeler,yazım diliniz,ifadeleriniz çok başarılı bir bütün oluşturmuş...
Nacizane görüşüm budur.

Tebrik ederim...Selamlar.
Tebrik ederim.