Sabahın düşünce dinginliğinde turfanda duygularımı salarken güne,günümün portresi şekilleniyor zihnimde…Artan mutluluklar istiyorum,çoğalan filizler ekmek istiyorum gün tarlama.Artıracağına söz verdiği nimetlerin şükrünü Varedenime ilk elden ilk dilden teslim etmeliyim.Ki az sonra yaşam trafiğimin içinde her zaman ki gibi kaybolacağını düşündüğüm iç değerlerim sessizce bir kenarda kendilerine dönmemi saatlerce bekleyecek,bunu biliyorum.Biliyorum,çoğu zaman öyle oluyor çünkü…Söz verip öylece çıkmalıyım batınımı da yanıma alarak günün zahiri yolculuğuna.Tevekkeli anlara tutuna tutuna yol almalıyım, kendimi karıştırmamaya çalışarak işin içine…

Bir öpme,bir bakmalarda koybolmamak için ahd edip öyle çıkmalıyım güne diyorum kendime.Her gün diyorum,tekrar tekrar diyorum…Ya sonra yasak aşklar bir çelme takarsa hür feza çıkışlarıma,alaşağı olmak da var,bunu düşünmek bile istemem.Hemen,”Hafizanallah”diye bir titreşim imdadıma yetişiyor. Gün sayfalarımın an be an durum değerlendirmesini hissetmese yüreğim,peşimi bırakmayan gaflet koridorlarım labirente dönüşecek…Oysa günde bilmem kaç vakit,sabahtan düğmesine dokunmaya başladığım sokak lambalarım güneşe bakıp gün topluyor gecelerime…Ve gecelerime gün toplama telaşındayım bıkmadan…Biliyorum gecelerim hesap soracak günlerimden…
Bütün mahcubiyetimle,turfanda duygularımın saba rüzgarıyla filizlenmesine zemin için ben yine gözyaşlarımı salmalıyım.Balarısının bal toplama yorgunluğunda, gece yıldızları sayarak çiçekten rotasını düşlediği analizlerine ayna tutmalıyım ki inkisara kalmayayım.

Cümle mevsimlerin bahar sözleşmesindeki niyetimle,bin bir mihnetini çektiğim insan olabilme konumumu bütün aczime rağmen değerlendirmeye çalışırken, daha bir insan olduğumu fark ediyorum…Akşamlarım, sabahlarıma hayat emaresi olabilecek bir şeyler bırakmalı,gönül deryam büyümeli her gün…Yaratıcıma teşekkür ederek büyümeye devam etmeli…
Başkaları benden incinmeyecek ,benim de incinmeyeceğim anların hesabını yaparak,günümü elimden geldiğince latif ve zarif nakışlayarak adımlamaya çalışıyorum…Zira ardıma dönüp bakmalarımda bir has bahçe görebilmektir muradım.Muradım, rüyalarımın gerçeğe dönüşmesidir...