SAF BİR SEVDADAN GERİYE...

• 4 Ekim 2011 Salı 18:58:59

İlkin bembeyaz bir sevdaya vurulduğunda yüreğim henüz tertemizdi sevmelerim..beyazın masumiyetine vurulmuştu kimbilir..ve belki bütün siyahlarını örten örtüsüydü sevdalandığım beyaz ,ama olsun saftı hep bir yanı…kirlenecek diye ufacık bir dokunuşu esirgediğim ellerim onu hissetme arzusuyla doluydu oysa..saflığına bulanmak istediğim her an için sen tenime bir anne sütü kokusunda işliyordun ve seni sevmelerimin adı oluyordu belki özleyişlerim…evet uzak ama bir okadar yakın ve masumdu ve ilk sevdamdı beyaz…
Ve bir gün sütten kesilmiş bir çocuk gibi hüzünlü ayrıldı tenim saflığından..öylece bitip giden belki hep içimde kalacak sadık bir sevdaydı şimdi beyaza sevdam…

Zamanla içimdeki o masum çocuğa oyunlar oynattılar..üstü başı çamurlanmış gençliğim gözlerini açtığında sahte bir beyaz gülümsüyordu karşısında..evet evet bu o olmalıydı.. işte yine gelmiş bulmuştu yüreğimi..gözüne topraklar kaçmıştı oyunlarında oysa gençliğimin..ve hala ona gülümseyen sahte sevdanın farkında değildi çamurlanmış elleri…beyaz ona hiç olmadığı kadar yakındı şimdi uzansa tutacaktı titreyen elleri..ama eski beyaz sevdası değildi sanki bu titreyişin sahibi..onun gibi titremiyordu onun gibi esirgemiyordu dokunuşlarını.. şimdilik güzeldi tutkulu arzuluydu sevmek ve hala o anne sütü kokusundaki sevdam sanıp tutkuyla sarılıyordu kollarım..içime ondan bir nefes çektiğimde işte o an alamadığım anne sütü kokuşuydu pişmanlığım…yoo hayır bu ten bu o eski beyazlık değildi bana dokunan..her dokunuş bir bir açmıştı beyaz örtüsünü kapkara bir yalanın..sonunda indirivermişti örtüsünü üstümdeki çamurlara bulanmış o sevda….ne saflık ne bir anne kokusu ne de bir damla beyazlık kalmıştı şimdi sevdamdan geriye..ve artık dokunmaya kıyamadığım o ten yoktu kararmış ellerde..
Siyahın matemi çöktüğünde yüreğime artık çok geçti dönüşler için… o ilk oyununda yitirmişti, gençliğim umudunu sevdasını beyazlığını…ama dönüp de yüreğinde kilitlediği kuytusuna baktığında hala titreyen o beyazlık gözleri nemli oturuyordu karalara bulanmış sevdasını düşleyerek….ve yüreğim artık başka hiçbir sevdaya açmayacaktı yüreğini..biliyordu o beyaz sevdasına varacaktı en son yolu..son nefesini verdiğinde yine o saf kollarıyla saracaktı bedenini bembeyaz sevdası..adı ölüm olacaktı belki ama tenini saran o beyazla sonsuza göz yummak yeterdi….

Sen çocukluğumun masumiyeti anne şefkatim ölümün sıcak nefesi vurduğunda yüzüme beni tanı olur mu..lekelerimi sen kapat bembeyaz örtünle…ve bekle sonsuza uyuyuşlarımızı…..