KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 4700 Okunma
- 29 Yorum
- 0 Beğeni
Mathilda
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
’eylül toparlandi gitti işte ekim falan da gider bu gidişle...’
T.Uyar
Güneş az evvel geldi ve yaklaştı cansız bedenime. Doğuşuna bile şahit oldum. Sanki kemiklerim bayram etti. Ama neden gözlerimi kısıp, yüzümün aydınlanmasına sebep olmadı Mathilda? Üzerimdeki toprak yüzünden mi?
Bugün gidişinin ve yaşamaktan cayışımın sensiz ilk günü... Hayır hayır gidişimin demeliydim.. Seni bırakan bendim, yaşlanıyorum her şeyi birbirine karıştırmaya başladım...
Hatırlıyor musun tam onbir ay beklemiştik Eylül’ün gelmesini. Tam onbir ay susmuştuk. Hüzün getirecekti Eylül. Giderken hırsız gibi hınzırca biraz da aşk götürecekti heybesine saklayıp. Usulca ve ustalıkla belki bizden ümit çalacaktı. Sonbahar belki yine her şeyin sonu olacaktı bunu biliyorduk. Ama yine de deli gibi istedik Eylül’ü. Aklımızdan zorumuz varmış gibi.
Neden!
Duygu kırımı yaşayacaktık. Kaçınılmaz bir keder kaplayacaktı her yanı. Hüzzam makamında ağlayacaktık. Gülüşlerimizin içinde bile hep bir iç çekiş solacaktı. Razı olduk her şeyiyle, yaklaşan Eylül’ün ayrılık ağırlıklı adımlarına bile. Ve geldi çattı Eylül. Herkes aşıktı Eylül’e. Her aşk ya bu ayda başlar ya da bu ayda sonlanırdı. Kaçamadık! Bazen kaçamaz insan, kaçmaz! Kaybetmek ister. Çılgın bir tutkuyla, delirmek ister. Biliyorsun Mathilda.. Bunları daha evvel anlatmadım sana ama anlatmasam da anlıyorsun beni, biliyorum.
Sana şükran borçluyum.... Sararmış yapraklar gibi döküldüğünde ümitlerimiz, yeniden umut etmeyi sen öğretmiştin. Bitti dediğim her anda, sen gelip kaldırmıştın düştüğüm yerden. Kocaman mutlu bir yazı geride bırakan biz, güzün başladığı o ilk heveste dağılıvermiştik. Oysa Ekim vardı, henüz hiçbir şey yaşanmamışlığıyla öylece duruyordu merakla. Ve Kasım.. Ne olur biraz daha sabredin der gibi umutsuz bekliyordu... Ah ’Hazan ağlayışlarımız..’ Ah.. Mathilda.. Yetişemedik..
...
Bugünlerde ne çok eksildim, eksildin, eksildik...
Eksile eksile ne senin elinde, ne de benim elimde avucumda bir şey kalmadı...
Toplayım diyorum, her şey öylesine dağınık ki; beceremiyorum. Çıkarsam çıkmayı bile bilmiyorsun içimden. Bölsem kırk bin parçaya bölünüyorsun, o daha da fena... Hangi işleme tabi tutsam ya bir eksik, ya bir fazla çıkıyorsun. Denklemlerimi yıktın, tezlerimi çürüttün. Artık diyecek bir sözüm yok sana.. Geri dönülmez bir yola giren bendim ne de olsa. Var olmanın o dayanılmaz hafifliği dedikleri şimdi tüm ağırlığıyla üzerime oturdu. Kelebek etkisi neydi; ’güney kutbunda kanat çırpan bir kelebeğin, kuzey kutbunda fırtına yaratabileceği’ döngüsü! İşte onu yaşıyorum...
Bazen yüzme bilmeyen birinin boşa çabalaması gibi boğulurken bile yerimde sayıyorum. Ben zaten bir ölüyüm. Ölümler öylesine sıcak ki, yaşarken buhar oluyor insanlar.. Mathilda, yalnızlığını doyur artık! Kaygılarım içimi kemiren azgın bir kurt oluyor ve büyüdükçe büyüyor seninle ilgili düşüncelere dalıp. Tüm organlarımı habis bir ur gibi dolaşıyor sırayla. Sensiz olmak, soluksuz denize dalış yaparken çırpınmak gibi ama dayanabilirim. Seni mutlu görmek istiyorum. Belki de hayat çıktığımız merdivenler kadar uzun değildi. Ama sen, en az içtiğimiz o süt kadar beyaz ve temizdin...
Küçük Mathilda.. Her şeyin başlangıcı olan o kapıyı açtığımda bütün bunların olacağını bilemezdim. Seni koruyamadım. Sen tahmin edemeyeceğim kadar akıllıydın. Zekan tüm olasılıkları çıkmaz hale getirdi. Kirli bir Dünya’da temiz kalmaya çalışmak sandığından zordu. Bir defasında bana; ’hayat her zaman mı böyle zor, yoksa sadece çocukken mi?’ diye sormuştun. Aslında hayat iyi kalpliler için fazlasıyla virajlıydı. Dönemeçlerde bazen mantığımızı bıraktık ama neyse ki ruhumuz hep aklı başında kalmayı becerebildi. Çünkü biz kibir şurubundan hiç içmedik...
’Hayatımı kurtardıysan bunun için iyi bir nedenin olmalı’ dediğinde bizi muhteşem acıların beklediğini seziyordum. Ölümüme seyirci bırakmak istemezdim seni ama biliyordum ki geride kocaman, güzel bir hayat bekliyordu seni. Bu hayatı biz seçmedik ama biz yaşadık. Okumayı bilmiyordum fakat en kalın kitaplarda anlatılanlardan daha kıymetsiz değildi yaşadıklarım. Sen öğrettikten sonra anladım ki, bunca zaman yanlış bir yerinden tutmuşum hayatın. Bu kadar uzun yazdığım için belki kızıyorsundur bana. Hatta okumayı ve yazmayı öğrettiğin için kendine de kızıyorsundur... Haklısın.. Sözlerimi, içimdekileri bir nebze olsun kırparak anlatmalıyım sanırım...
Şimdi gidiyorum. Seni her zaman ’küçük bir kız’ olarak hatırlayacağım. Vedaları hiç bir zaman sevmedim. Bu yüzden sessizce gitmek istedim. Sen beni nasılsa yaşatacaksın. Kök salmam için her gün sulamalısın bahçeye diktiğin o çiçeği. Sen güçlüsün, benden bile daha güçlüsün. Seni tanıdığımda anladım ne kadar az olduğumu. Tüm bu olan biten şamatayı yeneceksin. Ayakların toprağa geçiyormuşçasına sağlam duruşun ve başın göğe değiyormuşçasına dik yürüyüşünden sakın vazgeçme. Sigara da içme..
O hüzünlü iri gözlerin her gece ay ışığı gönderecek bana..
Sevgili Mathilda, derin sevgilerimle..
Leon
fulya/ekim2011
YORUMLAR
Bak şimdi, bir an Mathilda olmayı diledim.
...
Hepimizin aklından zoru var elbet, eylül sevdalısı olduğumuz için
ama aha ekimin de ilk haftasını bitirdik bile
glecek-gidecekler habire
/ budaya budaya kalplerimizi
"Giderken hırsız gibi hınzırca biraz da aşk götürecekti"......... çokkk sevdim burayı
üzgünüm my baby, gcikmişliğim için
yazın haklı başarısını elde etmiş
kutlarım tekrar tekrar, sevgimle kuzuuu....
Sevgili Fulya, en derin sevgilerimi bırakıyorum sayfana.
Tebrikler can.
gecikmişim sanırım pardon...
günün güzel geçsin sevgili şair...
tebriklerimle...
Sen...
Seeeen...
Seeeeeen...
Harikasın Fulyaa çiçeğiiim...
Çok duygulandım ve kendi sorularıma cevap buldum en önemlisi... :(
Tebrikler canım benim, o güzel yüreğine sağlık... :)
Fulya Hanım,belli ki mektup yazmayı çok seviyorsunuz...İyi ki şu günün seçkisi var...sizi yazdığınız bu güzel mektuplarınızla tanımış olduk..Güçlü bir kalem belli...Ben de, dün denedim bu defterde ilk mektup çalışmamı...sizin kini okuyunca bizim karalamayı yırtmak geldi içimden... mektuplar ahh mektuplar!!! hele de öbür taraftan gelirse değil mi? :))) tadı iki kat lezzetli oluyor...Ben de bekliyorum bir mektup bakalım gelir inşallah!!!!...selamlarımla
Özgür bırakıldı ruhum.
Bilmediğin bir şehirde,bilmediğim yollardan geçiyorum günlerdir.Sokak
başlarında duraksıyor, hangi yöndü diye düşünüyorum.Bilmediğin bir haritada
gün geçirmeye özgürlük deniyor buralarda.Oysa dakikalarca sonunun gelmesini
beklediğim arabalar, gürültüleriyle geçerken yanımdan, biraz daha biraz daha
azalıyor gücüm.Her birinin hızıyla savruluyor beynimdeki
düşünceler.Gürültüleriyle kayboluyor gönlümün sesi.
''EYLÜL'' deyiz üstelik...Eylül hüznü çökmüşken her yere bir tebessüm yok
etrafta.Her yüz yeni bir yalnızlık.Onlarca insan geçiyor yanımdan ama bir
tanesi aynı şeyi hissetmiyor düşen Eylül yaprağına bakarken.Sararıp,
savrulan yaprağın bütün yükünü ben çekiyorum sanki...
Yağmurlardan korkuyorum aslında daha çok.Tek başıma ıslanmaktan, ıslandığı
için hoşnutsuz olan insanlarla aynı kaldırımda olmaktan.
''EYLÜL'' bu, acıtır...
Beğenilmek; güzel bir duygu olsa gerek, farkındasınız sanırım iyi olduğunuzun.
Çok hoş satırlar keyifle okudum.
Sevgiler sevgili Fulya.
güne düşen güzellliği kutluyorum
çok sevgimle
dua ile kal sevgili fulyaa
ikinci gelişim ablacım sayfana
öyle bir hitabınız varki hayat önüme yığılıyor
nerden tutup iki kelam yazayım bilmiyorum
saygımla kutladım
’eylül toparlandi gitti işte ekim falan da gider bu gidişle...’
tebrikler fulya
harikasın
Altıncı hissimi ve öngörülerimi seviyorum:))
Tebrikler sevgili Fulya.
bir önceki yazınızın o muhteşem anlatımı ve derinliğini atamadan
şimdi de en az onun kadar değerliydi
yaşanmışlığın tuvaline harflerden resimler oymaya devam ediyorsun / en derine manzaralar
uzaklıkları ve gölgeleri ile sunuyorsun bize
biliyorum ne zaman gelsem bu sayfaya
konu seçimi ile
anlatımı ile
o farklı bakış açısı ile
her daim haz alarak ve tekrar dönülesi yazı ve şiirler okuyorum, bu sayfada
biliyorum kalem gücünü yüreğinden alıyor / saygımla
hatta bi de ocağı, şubatı, kazma yaktıran martı var bunun...
önceden tedbir almak gerek neme lazım !
...
çok çok güzel bir anlatımdı ...
duru ve sürükleyici ...
tebriklerimle çiçeğim :)
"O hüzünlü iri gözlerin her gece ay ışığı gönderecek bana.."
ne guzelsin fulya ne guzel bir kalemsin...
imreniyorum sana...
. Kocaman mutlu bir yazı geride bıraksakda,
kelebeğinin kanat çırpması gibi bir çıpıda okunup,bitireven bu güzel yazıyı okuma şansı yakalamışız ya,
bundan güzel ne olablir ki?
insanlar paylaştıkça büyürler ve hayat, büyüyemeyenler için hep zordur.
paylaşım için teşekkürler.
çok severek izlediğim bir film ,kocaman iri gözleri olan küçük kız ve acımasız bir kalbin nasıl eridiğini gördüm o karelerde
güzel bir mektup eylül gibi eksildik bakarken pencerelerden
sevgiler
yerinde saydığımızı düşündüğümüz anlarda içimizdeki kıvrımlara yerleşmiştir yarını kucaklayacak olan kelime ordusu...
harikasın fullyaa harikaa...
tebrikler...
Müthiş, işte bu...
Başka ne desem bilemiyorum. Öyküsü olan bir mektup, dolu fakat akıcı. Dilde edebiyat tadı bıraktı.
Çok beğendim.
Kutluyorum.
Sevgiler.
Mükemmeldi.
Paylaşım için teşekkürler.
