KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
YORUMSUZ
Öyle bıkkın ve suskundu ki.Anlaşamıyordu işte eşiyle. Hergün hır gür ; her gün gözyaşı.Aralarında sevgi saygı kalmamıştı.
"Bitti ...bitti artık "dedi.Bu tartışma bardağı taşıran son damla olmuştu.Eşyalarını toplarken durmadan içini çekiyordu. Oğlu ise herşeyden habersiz sorgu dolu yüzüne bakıyordu.Daha çok minicikti .
"Anneee" diye ağlamaya başladı .
Kadın tüm hırsını ondan alır gibi hırpaladı
"Sussss! Yeter artık! Ber de seninle uğraşmamayım."Sertçe koltuğa oturttu onu.
Öyle canı acımıştı ki... Bu kez feryat figan ağlamaya başladı.Kucağna alsın diye annesine ellerini uzatıyordu.Oysa o hala umursamaz şekilde ne bulduysa valizine tıkıyordu.
Sırtına bir hırka geçirdi.
" Anneeeegiiim ...Annegiiiim ! " diye ağlıyordu masumcuk.
Duymuyordu, sanki...sanki duvar olmuştu yüreği kadının.Kağıda alelacele birşeyler karaladı.
Gidiyorum beyefendi
Bu çocuk benim olduğu kadar senin de; bakmaya mecbursun.Aramızda herşey bitti.
Hoşçakal...
Kapıyı vurup çıktı.
Komşular minik yavrunun sesine koşunca biçareyi perişan vaziyette buldular.Onu ne kucağa alıp sevmeleri teselli etti nede verdikleri mamalar .Susturmak mümkün değildi.
O akşam baba eve döndüğünde olay daha da büyümüştü.
Oğlunu alıp annesine götürdü mahçup bir şekilde...
" Anne olmadı , olamadı yapamadık biz karımla"diyebildi sadece.
Yaşlı kadın susmuş ; çökmüştü adeta.Torununu kucağına alıp sarılırken yüreği kan ağlıyordu.Hiç soru sormadan sadece gözlerinle konuştu.
"Bizler hiç mi zorluk çekmedik? Bu kadar sabırsiz değildik.Ne olursa olsun herşeye katlanırdık. Neden gençler birbirlerini anlamıyor ve hemen çözüm aramadan kısa yoldan bitiriyorlar evliliklerini? Offf ...offf."Miniğin ağzına emziğini verip ayağında sallamaya başladı.
Veee mahkeme boşanmalarına karar vermiş; çocuk babada kalmıştı.Babaanne bu üzüntüye dayanayıp hastalanınca , komşular oğlunun tekrar evlenmesi için araya girdiler.
" Genç adam ; küçük çocuğu da var."
"Evet yaa"
" Hacer Hanımın kızı var ya onu yapalım."
" Doğru; hem elinde hem dilinde."
Hepsinin gözleri Fatma Hanımdaydı.
"Fatma Teyze sen yaparsın bu işi; sevaptır. Kırıp saralım ."
Ve... baba yeniden evlendi de...
Keşke masumcuğun derdi bitseydi. Bu kez üvey anne minicik bedenini dövmeye başladı.Tek sevindiği ;mutlu olduğu anlar nadir de olsa babasının gelip ona sımsıkı sarılıp öpmesiydi.
Diğer zamanlarda oldukça hırçınlaşmış; kendini sevdirtmiyor, tükürüyor,tekme atıyordu.Çok yaramazlaşmıştı.Kimseyi sevmiyordu; kimseyi...Daha dört yaşına yeni girmişti.Anne baba sevgisinden yoksun ;ruhu yaralı bir insan yetişiyordu neyazık ki...
Yorum sizin can dostlarım.
YORUMLAR
:((((tablo açık annem!!!sevgi ne önemli bir ihtiyaç..anlaşılan o ki!
güzel bir anlatım..annem kutladım saygımlaaa
içim acıdı arkadaşım yaa
bende yorumsuz kalmak istiyorum bu konuda
kutlarım kalemini sevgilerimle
GÜLDESTE
Merhaba, sevmenin,evliliğin ne olduğunu öğretemeden, yüzme bilmeyen gençleri sevme ve yuva kurma hususunda, evlendirerek okyanusa atıyoruz. Çekirdek ailenin gereklerini göstermeden, kendi ayakları üzerinde durmayı öğretmeden birlikte yaşayamadan, yanlarında bile beklemeden "boğulmayın sakın" diyip çekip gidiyoruz....Sonrası malum...Diğer bir anlayamadığım da insanların insana nasıl zalim ve sevgisiz olabileceğidir...
Çok anlamlı ve ilginçti...tebrikler....
GÜLDESTE
Ayrılıkların en acımasız şamarını çocuklar yiyor bu bir gerçek. Özellikle üvey anne ellerinde büyüyenler için hayat çok daha zor. Çocukluğunda şefkat görmeyenden büyüdüğünde merhamet beklenmez derler.Topluma uyum sorunu çeken insanlar araştırıldığında, sevgi ve saygıya dayalı ortamlarda büyümediği görülecektir...
Evlenmek kadar ayrılıklar da doğal ama ne denli sudan sebeplerle gerçekleştiğine şahit olmak üzüyor insanı. Günümüz insanları yuvanın kutsaliyetine eskiler kadar inanmıyor, katlanmayı da zaten bilmiyor...
Sosyal sorumluluğun güzel bir örneğiydi, güzel bir dikkat çekmeydi yazınız. Tebrik ederim Can kardeşim.Yuvaların temelleri sağlam atılsın, çocuklar huzurlu ve mutlu büyüsün dileklerimle gönül dolusu selam ve sevgilerimi sunuyorum...
GÜLDESTE
Okurken içim acıdı.Duygusuz bir toplum olduk çıktık.Kimileri bir yavrum olsun diye çırpınırken, böyle anneler anneliği hak etmiyor.O küçücük canı orada bırakıp gitmek...Hiç bir vicdana sığmaz...
Sevgisiz büyüyen, horlanan, itilip kakılan o çocuk nasıl bir insan olarak büyüyecek? Sevgisiz, gaddar! Kendini korumak için öyle yapmak zorunda, sonra o baba olacak, bu kısır döngü böyle sürüp gider, sevgisiz, hatta canavarca davrananları görünce...suç kimde acaba?
Çok üzücü bir konuyu, sayfanda işleyerek büyük bir hatırlatma yapmışsın canım benim, emeğine sağlık, sevgiler.
GÜLDESTE
Günaydın benim en güzel ablam
yazını okudum çok duygulandım her zaman olan çocuklara oluyor evdeki olaylarda .Okadar kolay oldu ki boşanmalar anlamıyorum biz dertmi çekiyoruz eskilere baksa gençler neler yaşamış analarımız babalarımız yokluk yoksulluk .Ne cekselerde çocukları için kopartmamışlar bağlarını en degerlileri evlatları için katlanmışlar acılara .Evlilik kolay degil
emeğine sağlık vefalım sevgilerim kocaman kendine iyi davran melek ablam
GÜLDESTE
içim kanadı....güldeste...yorum yazmayacağım....saygılar
GÜLDESTE
Çocuklar daha küçücükken hayatın çilesini çekiyorlarya bazen çok üzülüyorum. Keşke bütün çocuklar güzel bir çocukluk yaşasalar ve geleceğe korkmadan baksalar. Duyarlılığın için kutluyorum canım. Sevgilerimle.
Aysel AKSÜMER tarafından 10/4/2011 7:32:57 PM zamanında düzenlenmiştir.
GÜLDESTE
GÜLDESTE
Bu yazıya çok şey yazılır ya, yorumsuzum sevgili Neşe. Böyle sevgisiz yetişen bir çocuktan ilerde ne bekleyebiliriz.
Kocaman bir hiççççççççç.
Sevgimle.
GÜLDESTE
Yorum yapılmaya kalkışılırsa sayfalara sığmaz bir tema.
Paylaşım için teşekkürler.
GÜLDESTE
canım arkadaşım ahhh işte her zaman olduğu gibi bir aile trajedisi hep böyle olmuyormu olan o masumlara olmuyormu ama bizler anayız ve ne olursa olsun herşeyden geçer bir anne yavrusundan asla vaz geçmez nasıl bi anne bir yavruyu bırakıpta gider bunu anlayamıyorum bende eşimden ayrıldım ama çocuklarım benim yaşam kaynağımdı onlarla yaşadım nefes aldım onlar olmadan yaşamanın ne anlamı varki meleğim allahım yavrularımın acısını bana göstermek nasip etmesin hüzünle okudum yazını ve bunlar gerçekler meleğim biliyorum resim çok hüzünlü beni ağlattın seni seviyorum arkadaşım devam bu güzel yazılarına kucak dolusu sevgi bıraktım sayfana
