Karanlığımdan.

• 2 Ekim 2011 Pazar 14:18:25

Seni sevmek mi ?
Yok, layık değilim.
Yaşaması bile hata olan bir insanın ne hakkı var sevmeye.
Vitrinlerime bakıpta aldanma iflas etmiş bir patron var içerde.
kelimelerimden başka kimse yok yanımda. Parada etmiyor kelimeler
yani yok sana verebileceğim bir gelecek. Yani yok seni sevmeye hakkım.
Ama sevebilirim gökyüzünü, sevebilirim kurumuş bir çiçeği yada yavru bir köpeği.
Yok çünkü bir karşılığı onlara beslediğim sevginin.
Ateşi sevebilirim mesela ama yakmadığı sürece, oysa aynı zamanda ışığıda var ateşin.
Yani mesele ya karanlıkta kalacaksın, yada ışıklar içinde yanacaksın.

Hep eller vardır mesela, hiç orda olmayan eller, hep arkandalar zannetiğin eller.
Güvendirilirsin , güvenmekten korktuğun şeylere, sonra son nokta dendiğinde, bırak elleri
Bir parmak dahi bulamazsın, son noktayı koyacak. Yani yalnızlık mecburiyettir.
şimdi eski aydınlıkların bunalımda, karanlığa söven çocuklar gibisin ama ne yararı var,
Kötüler söylemekle düzelmiyor, iyiler bir elin 5 parmağına muhtaç.

Seni seviyorum gülüm. Ama sevmeye hakkım yok. Yaşamaya hakkım olmadığı gibi.
Boynumda ip, hergünün sabahı intihar ve her zindan gece cehennem.
Karanlığımdan sana özürler yolluyorum. Bilmiyordumlar, affetler, keşkeler yolluyorum.
Suç benim cezama razıyım. Seni sevmeye hakkım yok, ama unutmaya hakkım var.
Boynum bükük cezama razıyım seni hiç unutmayacağım.
Ben azşey istedim, az buldum suçum yetinmemekmiş, delikanlılıkmış ve sabretmekmiş,
Oysa yenilmeliymişim. Oysa kırılmalıymış boynum, oysa kanamalı yaralarıma tuz basmalıymışım, susmalı, susmalı ve kabullenmeliymişim.
Bunlar son kelimelerim değil, yasadışı soluklarım benim. Bunlarsız bir ölü bir işçinin, suskun bir kölenin, değeri olmayanların değer biçtiği bir insancığın yani benim kendime bir saygım olmayacak.
Beni sevme artık, istersen sev yok sevme. Hep beklentilerle doludur, uçurum sevgiler. Bekledikçe düşmeni İstemem.
Seni sevmeye hakkım yok. Öyle dediler. Büyük büyük efendiler. Kılıç onların, dünya onların, terazi onların. Bense bir kefede değersiz bir vücut. Yaşamaya bile hakkı olmayan.

Ey gidi anasını sattığımın dünyası bu dünya geldim, tüm yalanlarına rağmen. Sevdim tüm engellerine rağmen.
Çalıştım tüm şerefsizliğine rağmen. Şükrettim tüm günahkarlığına rağmen.

Şimdi gidiyorum, bütün küfürlerimi yanında bırakıp. Acıyarak tüm uyuyanlara, gidiyorum.
Hiçbir şeye hakkım olmadı, hakkım olanı bağışlamaya gidiyorum.

Elveda geçliğim, ve elveda sevdiğim. Yangında hiç kurtarılmayacak ben, değerimi söküp atıp gidiyorum.

Lacivert...