AĞIDIN BÖYLESİ

• 1 Ekim 2011 Cumartesi 12:38:49

AĞIDIN BÖYLESİ



Eşrefoğlu, sınırsız olan zamanın içinde sınırlı olan ömrünün basamaklarını bir bir tırmanmaya başlar. Vücut denilen arabamız hayat denilen yol üzerinde seyir halindedir. Şoförler kader kaşlarının kendilerine çizdiği yoldan yarışa başlarlar. Ömür arabasının sürücülerinin saatte kaç kilometre hız yaptığı bilinmez. Bütün sürücüler er ya da geç bitiş noktasında buluşurlar. Onlar için bitiş noktası yeni bir başlangıç noktasına açılan kapıdır. Onlar kapıdan hakikati kucaklaya dururken, halen yolda olanlarda bir sıkıntı peydah olur. İşte bu sıkıntı ağıtları doğurur. Öyleki ağıtlar, insanların teselli sığınaklarıdır.

Ah bu eşrefoğlu! Bu eşrefoğlu ölümle dahi dalga geçmeyi becerebilmiştir. Kayseri’ye bağlı Pınarbaşı ilçesinin Payaslı köyünde ikamet eden, seksen beşini devirmiş Naciye Mutlu’nun aktardığı ağıdın erzağı diğer türlerinden farklılık arz eder. Zira bu ağıt herhangi bir insana değil bir köpeğe yakılmıştır. Olay şöyledir: Öğretmen Mehmet’in annesi Fındık Hanım’ın Bodi adında bir köpeği vardır. Bu köpeği bir gün köylülerin canavar adını verdikleri kurt parçalar. Olay üzerine Fındık Hanım üzüntüden(!) köpeğine şu ağıdı yakar; böylece köyün bütün kadınlarını köpeği Bodi’ye feda eder:



Malınan satın alınmaz ki

Mal verem de alam satın

Onu da gurban ederim

Tozoğullardan Selbi Hatun



İtimin de adı Bodi

Onu da canavar yedi

Kızılhanda Yirik Sedi

O da gurban Bodi sana



Bir ken gelip yoklamadın

Bacı sana küsüğüm

Durdu, Şemsi gadanı alsın

Başı şifanlı püsüğüm



Uşaklar kol kol olmuş da

Arıyor gurdun izini

Onu da gurban ederim

Gara Tonton’un gızını



Diş buğuna yatasıca

Nasıl götürdün dipide

Onları da gurban ederim

İki Yeter bir yapıda



Ekmeen gapısı kitli

Gelinlere verir datlı

Maymun suratlı, it yapılı

Çinko Bacı’n da gadanı alsın



Varma mezara mezara

Canavar seni şaşırır

Cacıranı iyi pişirir

Fadime Ebe’n gadanı alsın