“Jüri, adaleti bir mükafat olarak dağıtmak için orada oturmaz, onun görevi adaletle hükmetmektir." Eflatun, Sokrates’ in Savunması S.83

Özel şirketlerde olsun, devlet dairelerinde olsun, işçi olun, yönetici olun, şef olun, müdür olun, bir üst amiriniz varsa ve bu kişi kendini bilmezin biri ise, damdan düşer gibi gelmişse makamına, iki sınava girip bir diplomayla etiketlenmiş olsa bile eğer insanlık evrimini tamamlayamamışsa bir gün gelir egosuna yenilir, sahip olduğu komplekslerini altındakilere, kendinden güçsüzlere kusmak için fırsat kollar. Şanssızlığımız şudur ki insan denilen varlık görünürde evrimini tamamlamıştır, insan görünümündedir ve içinde sahip olduğu iyilikler veya kötülükler açık şekilde anlaşılamamaktadır. Ancak ilkel çağlardan kalma hayvansal içgüdülerini modern çağda zekâsı sayesinde bastırmış, gizlemiş olsa da, yine zekâsı sayesinde kendisine insan statüsü kazandırdığı toplumsallaşma sürecinde kimi zaman bilinçaltına yenilerek, bulunduğu ortamı orman, çevresindekileri rakip veya av görerek ilkel kimliğine tekrar bürünebilmektedir. Bu aşamada evrimini tamamlamış olan insan gibi insanlar bu özelliklerine, bilinçaltlarına yenilmemek, hayvanlara hayvansal içgüdülerle cevap vermemek için hayvan üstü çaba sarf ederek kavuşurlar. Onu hayvandan ayıran en önemli özellik olan zekâya sahip olduğu halde, bir insanın başka bir insana zulüm yapması, haksızlık etmesi onu; bir kaplanın bir ceylanı avlayıp parçalamasından daha vahşi kılar.