Aslında bir defterim var, kendi yazdığım şiirlerin defteri.

Öyle biri olmak istiyorum ki; her zaman istediğim gibi olmak.
Havalı bir genç kız: -oyuncu-yazar-öğretmen-doktor. Yani yolumu bulmaya çalışıyorum. Sonra yaptıklarımı düşünüyorum ve neler neler yapmışım diyorum.


Hayata hep güzel bakmaya çalışıyorum. Şu an on yaşında olmama rağmen, acele davranıp yolumu bulmaya çalışıyorum. Hep herkesten farklı olmaya çalışıyorum, ama çabalarım işe yaramıyor. Ben hep farklı olmak istedim. Biliyorum şu an benim gibi binlerce çocuk var. Ama ben bu özelliğimle başkalarından farklı hissediyorum kendimi.

Herkes böyle hisseder bazen. Hayat böyledir işte özentilerle dolu. Çocukken bir film izlersin, hayatın hemen bir film olur, yönetmenin ‘’MOTOR’’ sesiyle sen baş rol olursun. Ama bu filmi izleyen binlerce kişi vardır. Binlerce kişi başrol olur sanki.
Sadece sen varsındır başrol olan, o küçük dünyanda sen başrolsündür.

’KESTİİİK…’


Hayatı bir filme dönüştürürsün beyninde, dünle-bugün aynıdır ama bugünü yaşarken an-ı unutursun. Dediğim gibi; Hayat özentilerle doludur. ‘’Dün en güzel günümdü’’ dersin, bugün hevesin kaçar. Hep böyle mi olmak zorunda, en güzel gününde bir terslik mi olmalı?

Bir gün dersin ‘’iyi ki yaşıyorum.’’ Bir gün dersin ‘’acımasız dünya öldür beni.’’

Bazen hiç beklemediğin zamanlarda fırsatlar çıkar ya karşına. Değerlendirmek isterken fırsatları,katı duvarlar çıkar karşına kırmaya çalışırsın duvarları.Yorulunca pes edersin. Bazıları ise kırar o katı duvarları, devam eder yoluna.

İşte ben duvarları kıranlardanım, asla pes etmeyenlerden ...



SEMANUR DEMİR