zamansızlık

• 29 Eylül 2011 Perşembe 16:14:38

günlerdir hatta haftalardır bir koşuşturmaca içindeyim ki sormayın gitsin.
günler oldu evi temizlemedim zaten çok fazla da uğrayamaz oldum.her gün gidilecek bir yer,randevular,başsağlığı ve geçmiş olsun ziyaretleri,bebeği olan tanıdıklar,sünnetler,düğünler...derken gece oluyor hemen.sabah erken kalkılacak,ev bir toparlanıp çay,sigara içilecek belki biraz kahvaltı.okulda ayrı koşturmaca.ayyy,yoruldum artık ya!
bazen,kimsenin bilmediği bir yere gitmek hatta kaçmak geliyor içimden.ev ahalisine sık sık sataşır oldum.çığlık attığım zamanlarda eşim ve oğlum birbirinin gözüne bakıp durumumun ne kadar vahim olduğunu bir kez daha hatırlatıyorlar bana.sanki bir de onların söylemesine ihtiyacım varmış gibi.

birkaç gün önce’’birazcık yatıp uzanıcam.telefonum çalarsa duymazdan gelin ’’dedim.çünkü ne zaman eve gidip uyuma hayali kursam ya kapı çalar ya telefon.hadi telefonu uyku modunda kullanabiliyorum ama kapı çalınca fena.
her ne kadar kapıyı,tam da uyuyacaktım,bilseniz ne kadar da dinlenmeye ihtiyacım var ifadesini takınıp açsam da,davetsiz misafirler pek oralı olmuyor.belki gözlerime bakmıyorlar,bilemiyorum artık.
neyse,nerde kalmıştık.
yatağın davetkar görüntüsüyle iç geçirerek yorganı kaldırıp içine gömülmemle telefonun çalması bir oldu.ben bizimkilere uyuma numarası yapmayı planlarken oğlum üstüme atlayıp telefonu açtı,elime verdi.karşıdan bir ’’alooo’’sesi.telefonu kapadım.hala uyuyabilme ihtimalim olduğunu düşünerek oğlumun muzip gülümsemelerini bertaraf ettim ve hiç bir güç beni yatağımdan kaldıramaz dedim.yatak odamda bu olaylar cereyan ederken eşim meşguldü.bizim yaramaza,oğlum bir daha ararlarsa annem yatıyor dersin diye tembihledi.ben de’’hayır,yatıyor değil uyuyor dersin’’deyince,’’yani yalan mı söyleyeyim’’dedi.
’’evladım bunlar yalan sayılmaz,ben onu sonra arıycam zaten,babanı dinle olur mu’’deyip yastığıma sarıldım.
telefon tekrar çaldı.oğlum açtı ve’’.... teyze annem yattı,bize de telefon çalarsa sakın açmayın,dedi.yooo,uyumuyo sadece yatıyo,senle konuşmayacakmış’’dedi.
kaderime kahrederek telefonu açıp izahatta bulundum arkadaşıma.neyseki yıllardır birbirimizi tanırız ve uykuya ne denli düşkün olduğumu bilir(okula gidip,kantinde biraz oturup,yaaa benim uykum var ben yurda dönüyorum diyecek kadar.hatta tarih dersinde en ön sırada uuyup,hocamız,kızım istersen git bir yüzünü yıka ya da ön sırada bari oturma ayıp oluyor dediğinde güzel rüyamı yarıda böldü diye sinirlenecek kadar)

aslında,eve gelip dinlenmeye ve çalşmaya zamanım var ama onu da pc başında oturup defteri okuyarak geçiriyorum iyi mi!
zaten,ıssız bir adaya gidersem yanıma leptopumu,bir de vınnn(orda çeker mi acaba?)almayı düşünüyorum.