Babam (a)



Nerden başlamalıyım seni yazmaya Baba?Ezelsiz bir sevginin ebediyete kadar süreceğini edebi bir dille (yeterince) anlatabilecek miyim? Ne söylesem kifayetsizliğimin aczi içinde olacağımı biliyorum..Ne çok söylemek istediğim var sana baba..Hepsi sol yanımda kabaran ama boğazıma yumru yumru takılı kalan,kelimelere dökülemeyen..


Sen benim Kahramanımdın Baba..İlk aşkım , ilk öykündüğüm.Hep seni örnek aldım çocukluk ve gençlik yıllarımda.Şimdi düşünüyorumda Anneme biraz haksızlık mı etmişim ne? Bütün çocuklar canı yandığında anne diye ağlarken, ben senin kollarından başka yerde sükun bulmuyordum.Bu durum ilk gençlik yıllarımda da değişmedi, en ergen sıkıntılarımı senin gövdende dindirdim.Babam...Koca çınarım..Dimdik arkamda duranım.sırtımı güvenle yasladığım,yüzümü yüzüne sürdüğüm..."Kara gözlü kuzum" diye severdin hep beni.Kuzun büyüsün,koyun olsun.Yoluna binlerce kez kurban olsun Baba!

Sen ki ; bana hayatı öğreten , sevginin Elif-ba sını daha doğduğumda kulağıma ezan gibi okuyan adam..Görürdüm herkes severdi babasını ama biliyorum ki benimki bir tutkuydu.Diğer çocukların gibi değildim ben baba korkmadım, çekinmedim hiç sana "Seni Seviyorum" demekten.Bugün yolun yarısını çoktan geçmiş,yetişkin bir kadınım ve bende bir Anne yim.Kızlarıma heybemde senden kalan ve hiç eksilmeyecek bir mirasla sarılıyorum.Senin beni sevdiğin, öğrettiğin gibi seviyorum onları.

Ama öğretemediklerinde varmış be baba! Mesela sensizliğin ne dayanılmaz olacağını hiç anlatmamışsın bana.Elimi uzatsam dokunacağım kadar yakınımdayken, yıldızlar gibi uzağıma düşeceğini de söylememişsin."Küçük kızım seni acınla,kederinle,çaresizliğinle büyüteceğim" hiç dememişsin!

Oysa ben senin bir nefes dahi uzağında olmak ister miydim sanıyorsun? Bütün kimliklerimden sıyrılıp sadece senin kızın olarak başımı o en huzurlu omuza yaslamak istemez miydim? İnsanız en nihayetinde baba..Eksikliğim,yanlışlığım,hatalarım mutlaka olmuştur / olacaktır ama belkide hayatımdaki tek doğrum sana olan çıkarsız,hesapsızsevgim oldu biliyorsun değil mi?

Babam...En gerçek, en büyük, en kara sevdam..

Şimdi cevap ver baba; daha yaşarken sevgimi içinde niye öldürdün? Su gibi aziz, ekmek gibi kutsal, tuz kadar gerekliyken varlığın, niye arkanı dönüp g/ittin? Burnumu sızlatan baba kokunu poyraz rüzgarlarına katıp, uzak diyarlara neden gönderdin?

Baba...Canım acıyor..Özlemin ağır, kara bir taş gibi eziyor içimi.Küçükken dizlerim kanardı şimdi yüreğim kanıyor.Öpsen ya baba geçse ya..Can babam, canım, canımın ötesi babamm..


Biliyor musun hiç yağmur yağsın istemiyorum.Çünkü hala gök gürültüsünden korkuyorum.Küçük kızın hiç büyümedi, büyüyemedi baba..Ben hala senin küçük kızınım, sen hala benim babamsın.En çok benim..Sadece benim..
Bırak baba, izin ver geleyim kollarına.Aç yine o kocaman yüreğinin kapılarını, koy beni s/akladığın sol yanına...


Aç kapıyı Baba...

Geliyor Vefa/sızın

Hayır/sızın

Yürek sızın....KIZIN.....