Olasılığın Aşk Aynasında Kül Oldu Gidişin Zindenaz

• 27 Eylül 2011 Salı 21:43:40

hayrettin taylan

Yüreğime değdi yazgın sızısı.S’öze kadar ağladı aşk.Ciğerime kadar ançer yarası oldum .Kaybettiğim mazinin Ortadoğu’su oldum. Sen , git gide İsrail’leş’tin. Ben Filistinli bir Mecnun. Elimde sapanım, tank, tüfünkine, sözsüz içsel bombalarına, gururlu terk edişlerine karşı hüzünlü taşlar atıyorum.
-Koynumda büyüyen güllerin soldu. Şimdi hangi sıcağa dokunsam dikenleri depreşir, dile gelir Kudüs yanım. Kutsal kasen düşlerime düşmüşken kimliğimde yürüyen ceylanlığın çare mi ki?
-Kalemin yazamadığı kaderimden uzak kederler çürütüyorsun.
Nedenleri susturan her harfinin gizeminde kitabe bakışın canhıraşımı azdırırken sen öyle bir kez bakıp gidemezsin.
-Bunu saymaz aşkın melekleri. Yeryüzünde benim için gezen son melek senken, şeytan tüylü perilerin erince yatağına atma.
-Asıl sebebe Aslı’sın.Kerem et beni. Kazanılmış bir sınavın kaydına götür. Beni yazdır öyle git.
Bu yarada senin tuzun aşk ekmeğime yetiyor. Bu yaranın mucidiyim. Yazılarım, dertlerim, algısal zehirlenişime meftunluğum sensin.
-Beni anlayamaz kaderci güzeller. Sana yazıyorsam aşktan, ayrılıktan, yeniden seni isteyişten değil.
-Senin elbisen edebindi.Orda saklandığın özlerin, melek bakışınla içimde dirilen geçmişin, aşkı aşka tanıtan o saf sevgin,sana ait olan aitlerinin sonsuzluğundayım.
-Sindire sindire ruhumda bitiriyorum ki aklımın tilmizleri bir daha sen dersinde kalmasın.Bir daha anmasın seni can artıklarım. Kırılmasın can aynam.
Bir gün amansız dirilmesin bir türlü unutamadığım kutsi sevgin. Mumyaladığım özerk Leyla mezarısın.
-Makberinde aklar yeşerir.Taze bir gelin olur gelişler.
-Seni soran üveyiğin gagasındaki son söze tav oldum.
Vurdum seni.
-Aşk öldü.
-Ben dirildim terk edişinin mezar ucunda. Sulak gözlerinden yeşerdi bahtımın ormanı. Yeşil yeşil olup büyüdün .
-Gel aslanım ol dedin.
-Bir pençe arası dileğimin aynası görüldü.Ben geldim dünyana. Benim dilek halim helaline lal kalsın şair. Bırak yaranı, bırak araları soğutan s’avlamaları.
-Göz göze gelelim.Orda konuşma, orda heykel olmak isterim.Doya doya seyrinde kalmaktır aşk.Başını çevirme, baştan ve aşktan almışken .
-Oysa senin Lordunken şimdi kıt kanat yalnızlığınla geçiniyor ömrüm.
-Gidişinden tanıdım seni. Yansımalarında bülbüllerim uçar, bir gün gelişine yuva yapar suskularım.
-Paylaştıkların pay olur, payda sensiz bir işleme sayı olur. Sıfır olur bahtın. Oysa bir benim. Çoğalmak gerek sıfırdan ve sıfırınla.

-Aşk,erdemlilerin sevi hazinesidir. Aşk, erdemlilerin ilgi ambarıdır.
Aşk, erdemlilerin bilinçli haz çerçiliğidir. Ki Sokrates’in, bilginin erdem olduğunu söylediği anlatılır. Ve Sokrates’in haklı olup olmadığı iki bin senedir tartışıyorken, acep erdem sahibi olmayan aşkı anlamaz mı ?
-Giden kimse erdemini demlerde kaybetmiş demektir. Severek gidenin ki hangi erdemin tanımı.
- Kalk Sokrates, kalk . Doya doya tartışalım.
Öfkenin, acının ,gururun, içteki bütün kötü algıların merkezi nedir? Bunları bilmeden gitmek erdem mi ki?

Aşk, erdemin aynasında hıçkıra hıçkıra ağlıyor.Ağlıyor ağlamak. Seni anlamıyor bilginin giyotin ağzı. Kesiliyorsun binlerce sorunun ortasında.
-Cevapsız bıraktığın onca sorunun içinde içim eriyor. Ben’den bir sen kalıyor .
-İlk şeyler hep yanlıştır. İlk kez gittin, ilk kez kanatıp ağlattın. Şimdi bütün yanlışları topla vicdani heybende.
-Geri dönüşlere dair erdemli bir yol çiz. Yoluna yol olan “ben “ tozlarını al.
-Bir ego zehirlenmesi yaşadım şeytan kasrında. Delirmiş hazların sayrılarını saydım halüsinasyonlar sensizliği sunarken.
*Bu beni yok say.
*Say ki saat durmuş.
* Say ki o ben şeytan.
*Sayarak bitmeyecek olasılıksız bir ben say.
Böyle desem de ruhunun gergefine işlenmiş bu can acısını unutturmak zordur biliyorum Zindenaz.
- Bütün güzelleri yakıcı olarak sun.Sonra sensizliğin benzini dök. At beni Nemrut gibi ateşe.
-Yanar mıyım ateş mi yanar bilinmez. Ki bu ateşin ya da aşkın imtihanı.
-Ben yangını kaybettim. Yangın ben oldun. Şimdi ateşin ateşle imtihanıdır.
-En büyük ateş olup yandık sana.
Biliyorsan gönlünü ateşe sokman erdemdir. Erdem burada başlar. Yarın erdem’dir oğlumuz.Yarin erdemdir sonrasızlığa.
-Yalnızca bir kez yakar ateş, bir kez yanar gönül.Sonrası aşkın acısı, yakıcılığı, kalıcılığına gider.
-Sonrası küldür. Sonrası kuldur yaşanacaklara.. Artık olasılık yoktur, çünkü son olasılık başka bir akışa gelin gibi süslenmiş akıyor damla damla özünden her şeyi kopararak.
-Erdemdir beklemek,olasılığı eklemektir senli zamana. Aşktır, ateş bilesin Zindenaz.

Beğen