Sessizliğe bir çalımda benden
kırılsın yalnızlıklar.!
BEN BÜYÜMEDİM ANNE......!!!!!!
Aşk gelmişte, bağdaş kurmuş yüreğimin kıyısına,çökmüş tüm
hüzünler tüm
mavilerime, pembelerse eski kitaplarda, ucu kıvrılmış bir sayfa.
Anne ellerinin kokusuyla büyüdüm de bir
gül olamadım ben
anne..!
Aşk hep benden kopardı, tüm güzel
çiçekleri, bir tek kalan dikenlerdi onlarda seni kanatmasınlar
anne..!!!!!!!!
Geceleri odama gelirdin beni öpmeye, inan bana nasıl yaklaştığını görmek için
uykumu durdururdum,
annem gelecek kapanma gözlerim derdim.
Sen giderdin ama kokun kalırdı üzerimde
anne ,oda var ya ,ısıtırdı soğuk
gecelerde girerdi ruhuma, usul usul,en kabus rüyalarımda bile tutardı ellerimden.
Ah
anne biliyor musun …?küçükken bir
aşktın bizim için ulaşılmaz bir
sevgiliydin.
Sen çalıştığın için hep üzülürdüm ben, hafta sonları bizimle olman için tüm işleri bitirmek isterdim.
Senin yerine yorulmak bile
aşktı benim için, sandalyenin üzerine çıkar tüm bulaşıkları küçücük ellerimle yıkardım,avuçlarım küçüktü ama gönlüm büyüktü
anne..!!!!!
En büyük hayalim neydi o yaşımda biliyor musun..?otomatik çamaşır makinası ..senin için onun hayalini kurardım.. evet merdaneli tam neredeyse bir gününü alırdı
anne.!!!
Hem o
zaman bizi kim severdi, en sevdiğimiz kekleri kim yapardı bize... keki her yapışında
hissederdi ellerin beni, kekin hep dibi artardı benim içinde.!.
Bu nasıl bir mutluluktu böyle... şimdi ne oldu da şekil değiştirdi mutluluk.
Acıyla ilk ne
zaman tanıştım düşünüyorum.. evet ilk kez 5 ,6 yaşlarındaydım sanırım ve sol avucumun üzerine düşmüştüm ve düştüğüm yerde cam kırıkları vardı.... ağlarken bile hatta dikiş atılırken dahi ,özür diliyordum.
Bir daha koşmayacağım söz diyordum......avuçlarımda ki dikiş halen belli,ama yüreğimdeki dikişler hiç bitmiyor be
anne.!!!!!!!!
Sen bana hep büyü diyorsun, ama ben daha büyümedim ki
anne..!!
Anılara kaçış, özellikle de
çocukluğa kaçış başlıyor bende, yaşamdan her yediğim yumrukta, giriyorum
çocukluk anılarıma serinleyip de, çıkıyorum .
Anne ilk okulu hatırlıyorum, beslenme çantamı ya ne kadarda sade olurdu öyle, biliyorum sen çalışıyordun ama
anne hep peynir
ekmek olurdu ama..!
Bense hep arkadaşım Nilgün ’ün kahvaltısını kıskanırdım, ona
annesi patates kızartıp ekmeğinin arasına koyardı, nasılda canım çekerdi
anne..!
Ama sen mendillerimi çok güzel ütülerdin, hatırlıyorum öğretmen ellerinizi ve mendillerinizi hadi sıraya koyun
çocuklar dediğinde gururla yapardım bu işleri.
Ama
anne biliyor musun küçükken kız
kardeşim ve ben size çok kızardık içimizden,saçlarımızı hep erkek gibi keserdiniz siz çalışıyorsunuz diye, bizim hayallerimizi düşünmezdiniz ama.
O yüzden küçükken kimse beni beğenmezdi biliyor musun,yakalamaçlar da bile kimse beni yakalamazdı, tüm erkekler güzel saçlıları kovalardı
anne..!
Şimdi büyüdüm ya, derdimse yakalanmak oldu , evet kimse beni yakalamasın istiyorum
anne..!!!
KALBİM YORGUN BENİM,gelecekse
aşk gelsin otursun gönlümün sarayına, diğerleri geçemesinler surlarımı.
Anne ben bir türlü senin istediğin şekillerde büyüyemiyorum çünkü ben duygusalım, ne yapabilirim ki,
gözyaşı hep geliyor bana bende hep misafir ediyorum onu.
Sevmekten vazgeçmiyor gönlüm, insanları, yaşlıları ve
çocukları doyasıya seviyor ve
gülümsüyorum
anne.!
Ama haksızlıklarda öyle mi ya..! vahşi bir at oluyor ruhum bir türlü sakin
savaşamıyorum ben
anne biliyorum büyü artık diyorsun sen zor
anne zor büyümek haksızlıkları görünce sakin kalmaksa o yok bende. Hiçte olmayacak
anne..!
Yalan ve politiklik yok benim hamurumda,hem bende halen o sarı buğdaylar
güneşle beraber tekrar tekrar açıyorlar ve
sevgi üflüyorlar bana
anne..!
Bazen sana bakıyorum ne yapıyorsun biliyor musun..?içindeki duyguları ya da benim içimde kileri görmezden geliyorsun, duygular tamda sana gelirken sen hiç görmemiş gibi yapıp yürüyorsun.
İşte ben henüz bunu yapamıyorum
anne,! yaşam beni katılıktan yana büyütemedi..!
Özlem bende bir kasırga olmuş , önüne ne çıkarsa yutuyor ve ta...içlerine savuruyor duygularımı dahada büyütüyor
anne..!!!!!!!
maviler ve
yeşiller gölgelere karıştıkça,dimağım yanıyor
anne..!
sessizlik pusu kurmuşta az ilerime ,gözlerim izinsizce ağlıyor
anne..!
tenim
sevgisizlik denizinden yapayalnız çıkıyor da,umutlarım ağlıyor be
anne..!
biliyor musun
aşk bende son harmanını bekliyor da, gel de yardım et be
anne..!
zaten tüm
sevgiler
yalancı bir bahara gebe olmuşta,ben nasıl
güleyim
anne..!
Bir belki var şimdi küçük bir tohumdu önce, idam edilmiş
sevdaların üzerine gelip de,çadır kurdu.
Büyüdü büyüdü be
anne...,işte belki bende büyürüm
anne..!!!!!!
Aşk artık
çiçek açtı bende, umarım solmaz
anne..!!!
Hatice Nilüfer Karataş