AMA BEN BÜYÜMEDİM ANNE..!!

• 27 Eylül 2011 Salı 15:19:55

Sessizliğe bir çalımda benden
kırılsın yalnızlıklar.!

BEN BÜYÜMEDİM ANNE......!!!!!!
Aşk gelmişte, bağdaş kurmuş yüreğimin kıyısına,çökmüş tüm hüzünler tüm mavilerime, pembelerse eski kitaplarda, ucu kıvrılmış bir sayfa.

Anne ellerinin kokusuyla büyüdüm de bir gül olamadım ben anne..!
Aşk hep benden kopardı, tüm güzel çiçekleri, bir tek kalan dikenlerdi onlarda seni kanatmasınlar anne..!!!!!!!!
Geceleri odama gelirdin beni öpmeye, inan bana nasıl yaklaştığını görmek için uykumu durdururdum, annem gelecek kapanma gözlerim derdim.
Sen giderdin ama kokun kalırdı üzerimde anne ,oda var ya ,ısıtırdı soğuk gecelerde girerdi ruhuma, usul usul,en kabus rüyalarımda bile tutardı ellerimden.

Ah anne biliyor musun …?küçükken bir aşktın bizim için ulaşılmaz bir sevgiliydin.
Sen çalıştığın için hep üzülürdüm ben, hafta sonları bizimle olman için tüm işleri bitirmek isterdim.
Senin yerine yorulmak bile aşktı benim için, sandalyenin üzerine çıkar tüm bulaşıkları küçücük ellerimle yıkardım,avuçlarım küçüktü ama gönlüm büyüktü anne..!!!!!

En büyük hayalim neydi o yaşımda biliyor musun..?otomatik çamaşır makinası ..senin için onun hayalini kurardım.. evet merdaneli tam neredeyse bir gününü alırdı anne.!!!

Hem o zaman bizi kim severdi, en sevdiğimiz kekleri kim yapardı bize... keki her yapışında
hissederdi ellerin beni, kekin hep dibi artardı benim içinde.!.

Bu nasıl bir mutluluktu böyle... şimdi ne oldu da şekil değiştirdi mutluluk.

Acıyla ilk ne zaman tanıştım düşünüyorum.. evet ilk kez 5 ,6 yaşlarındaydım sanırım ve sol avucumun üzerine düşmüştüm ve düştüğüm yerde cam kırıkları vardı.... ağlarken bile hatta dikiş atılırken dahi ,özür diliyordum.

Bir daha koşmayacağım söz diyordum......avuçlarımda ki dikiş halen belli,ama yüreğimdeki dikişler hiç bitmiyor be anne.!!!!!!!!

Sen bana hep büyü diyorsun, ama ben daha büyümedim ki anne..!!

Anılara kaçış, özellikle de çocukluğa kaçış başlıyor bende, yaşamdan her yediğim yumrukta, giriyorum çocukluk anılarıma serinleyip de, çıkıyorum .

Anne ilk okulu hatırlıyorum, beslenme çantamı ya ne kadarda sade olurdu öyle, biliyorum sen çalışıyordun ama anne hep peynir ekmek olurdu ama..!
Bense hep arkadaşım Nilgün ’ün kahvaltısını kıskanırdım, ona annesi patates kızartıp ekmeğinin arasına koyardı, nasılda canım çekerdi anne..!

Ama sen mendillerimi çok güzel ütülerdin, hatırlıyorum öğretmen ellerinizi ve mendillerinizi hadi sıraya koyun çocuklar dediğinde gururla yapardım bu işleri.
Ama anne biliyor musun küçükken kız kardeşim ve ben size çok kızardık içimizden,saçlarımızı hep erkek gibi keserdiniz siz çalışıyorsunuz diye, bizim hayallerimizi düşünmezdiniz ama.

O yüzden küçükken kimse beni beğenmezdi biliyor musun,yakalamaçlar da bile kimse beni yakalamazdı, tüm erkekler güzel saçlıları kovalardı anne..!

Şimdi büyüdüm ya, derdimse yakalanmak oldu , evet kimse beni yakalamasın istiyorum anne..!!!

KALBİM YORGUN BENİM,gelecekse aşk gelsin otursun gönlümün sarayına, diğerleri geçemesinler surlarımı.

Anne ben bir türlü senin istediğin şekillerde büyüyemiyorum çünkü ben duygusalım, ne yapabilirim ki,gözyaşı hep geliyor bana bende hep misafir ediyorum onu.

Sevmekten vazgeçmiyor gönlüm, insanları, yaşlıları ve çocukları doyasıya seviyor ve gülümsüyorum anne.!

Ama haksızlıklarda öyle mi ya..! vahşi bir at oluyor ruhum bir türlü sakin savaşamıyorum ben anne biliyorum büyü artık diyorsun sen zor anne zor büyümek haksızlıkları görünce sakin kalmaksa o yok bende. Hiçte olmayacak anne..!

Yalan ve politiklik yok benim hamurumda,hem bende halen o sarı buğdaylar güneşle beraber tekrar tekrar açıyorlar ve sevgi üflüyorlar bana anne..!

Bazen sana bakıyorum ne yapıyorsun biliyor musun..?içindeki duyguları ya da benim içimde kileri görmezden geliyorsun, duygular tamda sana gelirken sen hiç görmemiş gibi yapıp yürüyorsun.

İşte ben henüz bunu yapamıyorum anne,! yaşam beni katılıktan yana büyütemedi..!

Özlem bende bir kasırga olmuş , önüne ne çıkarsa yutuyor ve ta...içlerine savuruyor duygularımı dahada büyütüyor anne..!!!!!!!

maviler ve yeşiller gölgelere karıştıkça,dimağım yanıyor anne..!
sessizlik pusu kurmuşta az ilerime ,gözlerim izinsizce ağlıyor anne..!
tenim sevgisizlik denizinden yapayalnız çıkıyor da,umutlarım ağlıyor be anne..!
biliyor musun aşk bende son harmanını bekliyor da, gel de yardım et be anne..!
zaten tüm sevgiler yalancı bir bahara gebe olmuşta,ben nasıl güleyim anne..!

Bir belki var şimdi küçük bir tohumdu önce, idam edilmiş sevdaların üzerine gelip de,çadır kurdu.
Büyüdü büyüdü be anne...,işte belki bende büyürüm anne..!!!!!!
Aşk artık çiçek açtı bende, umarım solmaz anne..!!!
Hatice Nilüfer Karataş