smeels like ten spirit..!!!!

kücük sevgi dolu ruh parcalarıydık biz..hergun erozyona uradı topraklarımız bir gün cöle donmesin diye aklımız tema vakfindan bagıslar kabul ettik
karın agrılının nedeni olarak
yalın ayak betona bastıgımıs dusunurken
bazı duraklardan gecen otobuslerin
o duraklarda durmadıgnı yazılı metinlerle ogrendik..
ve o zamanlarda sokaga cıkma yasagı uygulanırdı biz sayılırken..
belkide hayatımız boyunca gercek anlamda sayılıp adam yerine koydugumuz iki zamandan biriydi
nufus sayılması
vergi kimlik numarası..
kaptansıs bir geminin mufredeta aykırı egitilmiş denizcileriydik biz
hesapsız ve zamansıs bir denizaltıyla carpısıp
karaya yakın yerden suya verilmiş
ardımızdan devlet töreni yapılmıs
geride kalanlarımıza seref madalyası..
herkes biliyor ölümün uzeriden iki ay gecince
o madalya sus esyası oluyor
vitrindeki buzlu bardakların arasında..

yürüyorum bir kes daha..
kendimi aldanmıslıgın hazzıyla tazeliyorken
tavsan kanı demli bir cay misali
lavaboda koyu bir iz bırakıyorum..
ardımdan gelen kelimelerim
ilk saganakta eriyip gidecekler
ve öptügüm her kadın dudaklarını ısırıcak
ucuncu sınıf bir gazetenin altıncı sayfasındaki altı puntoluk harflerle yazılmıs ölüm ilanımı okudugunda..

her ne kadar bu kullarına alkol tadında hayaller sunarken ben
kimbilir
eski bir anıyı anımsatıyordum
hani ortasından katlanmıs
derin kıvrım izleri bulunan renkleri solmus
renkli bir cocukluk resminin anısı gibi..
eski model bir anadolun kaportasına oturtulmus
kısa pantalonlu
kısa boylu
küçük beklentiler icinde
bir erkek cocuguyken

tuhaf
ne diyordum unuttum simdi..
oysa
ne yaşıyordum ben...
nede ölüyor...