8217; inle…
Ansızın çıkıp geliveren davetsiz bir misafir gibi, geldin…giriverdin yüreğime.Damarlarımda dolaşan kan oldun,hayat veren can oldun nefesim oldun…
Adına düş dedim sensiz uykuların, düş/üverdin karanlık gecelerin üzerine.Yıldızlar saklandı kara sevdanın ışıltısından,ay mahcup giriverdi bir bulutun ardına.Şimal’ im oldun yolumu kaybettiğim anlarda…

Seni seviyorum çünkü; Güneşim oldun.Üşüyen yüreğimi ısıttım seninle.Sen ki ; yücelttin beni hiç olmadığım kadar.Günden güne değerini yitiren bir cevheri aldın,sevginle işledin yeniden.Seninle yıkadım kir tutan yüzümü, duru bir su gibi arındırdın beni…

Seviyorum seni…Çünkü;umudun bittiği yerde buldum seni.Her gecenin sonunda yeni sabahların olduğuna inandırdın beni.Yitirilen değerlerin hala var olduğunu hatırlattın.
Her gün yeni bir BEN’i keşfettim sayende.Ne DELİ olduğumu.Ne kadar güçlü ama bir o kadar da savunmasız ve ürkek olduğumu.Ceplerimde biriken, yaralarımdan düşen kabukları ilk sana gösterdim.Güçlü görünmek adına taktığım tüm maskelerimi ilk senin yanında çıkardım,ağladım alabildiğince…Utanmadan…Afacan,yaramaz,muzip,şımarık bir kız çocuğu oldum.Şakalar yaptım.Güldün.Güldüm.İçimin gülen yüzü oldun.Bazen benden beklemediğin kadar sinirlendim hiddetim oldun,ama öylesine sinirliyken bile
kollarında sükun buldum , fırtına sonrası sığındığım limanım oldun…

Seni seviyorum…Çünkü ; dile getirdin içimdeki tüm sevgi sözcüklerini,yüreğimden dilime süzüldü “sözyaşlarım”.Damlalar çağladı kocaman bir çağlayana dönüştü,utanmadım “seni seviyorum…Çünkü” demekten.

Seviyorum seni…Çünkü demeyeceğim artık.Sevgimde çünkü’lere,eğer’lere,keşke’lere yer yok benim.Dupduru bir sevgiyle seviyorum seni.Katışıksız,yalın ve alabildiğince çok.

Çok seviyorum seni…İlk başlarda ikimizin de yerine sevdiğin için ve artık benim senden bile çok sevmeme izin verdiğin için.Bana ve sevgime kendin kadar çok inandığın için.

Öyle çok seviyorum ki seni…Bir bedende iki ruhu yaşatmaktayım.Ne gam! Mesafeler varmış,imkansızlıkmış! Bir nefes bile ayırmazken varlığını içimden,uzaklıklar neyi ifade eder ki?Her sabah uyandığımda içimdeki SEN’e seslenmeyi seviyorum,ya da gece yatarken senin nefes alışlarını dinlemeyi…

Ben seni seviyorum…Beni sevmeni de.Senden gelen ne varsa HAK’tan gelmiş gibi kabulleniyorum.İçimin asi yanını örtüyorsun sen.Ben kendimi de seviyorum artık Çünkü ; ben gitgide sana dönüşüyorum.Hızla siliniyor aynada ki aksim, gözlerim gözlerine, yüzüm yüzüne benziyor an be an…Senin gözlerinle bakıyorum etrafıma, güneşin parlaklığını, dalların tomurcuğa belenmesini görüyorum gözlerinle.Daha bir güzel ötüyor kuşlar, bir bardak çayı bile beraber yudumlamak kutsal bir ayine dönüşüyor seninle…Rüzgar kokunu getiriyor erguvan mevsimlerinde, zemheriler ılık meltemlere bırakıyor yerini.Gönlümün güvertesindeki isyanlar diniyor, köyümün asi poyrazları gibi kabaran öfkem,sitemim bir kedi yavrusunun tatlı mırıltılarına dönüşüyor…Seninle…

Seni Seviyorum Sevdiceğim…Her gün yeni bir masal yaşıyorum seninle Bir varmış diye başlayan 1001 gece süren…Bir varmış diye başlayan ama yokmuşları hiç olmayan…Bir varmış…Biri varmış…Bir yerlerden çıkıp gelivermiş herBİRşeyim oluvermiş…AYKIZ’ ın Keloğlan’ ı kadar saf, Külkedisinin düşürdüğü ayakkabıyı kapı kapı dolaştırıp onu bulan prens kadar çılgın, ARZU’nun KAMBER’i kadar kara sevdalı…


BEN SENİ SEVMİYORUM!


BEN SANA VURGUNUM!
BEN SANA MECBURUM!
BEN SANA YANGINIM!
BEN SANA ÖLÜMÜNE SEVDALIYIM!!!

Ey sevgili…Ben SEN’im SENİNİM

Bu arada ben sana daha önce hiç SENİ SEVİYORUM demiş miydim? :)