Küskün oksijen alışverişleri sıkılgan ruhumun kalbinin attığı yerde. Akıyorsa yaşım, ıslaktır tenim ve esiyorsa rüzgar üşüyordur yanaklarım. Zaman birimlerine yabancı düşmüş bir esintidir varlığımı titreten. Ne rakamlarına hesap sorabilirim çektiğim acayipliğin boncuklarını koparıp, ne de boncuğunu kırdığım tespihi yerine asabilirim tekrar. Olmuşsa olmuştur ve yaşanan herneyse silecek silgim ilk okul yıllarında kalmıştır artık. Büyümüş bakışlarıma, oturuşlarıma, tavırlarıma ve egoma yakışmaz (artık) kurşun kalemi; mürekkebe geçeli olmuştur hevesler boyutunda özentilikler. Yok edemem yazdığım olay örgüsü luzumsuzluklarını... Anlamıyorsam anlamıyorumdur ve olan biten herneyse sabırla anlatacak masumiyeti karalamıştır ilk dolma kalemim.

kavrayabilememeye umutlu mutluluklar diliyorum. Pardon? Ne dediğimi anlamadın mı?
Öğrendiklerimizde ıslanmadı mı yanaklarımız ya da anladığımız zaman tanımadık mı karamsarlığı? Sana anlayamadığın, kavrayamama mutluluğu yaşadığın ve kötülüğünü solumadığın oksijen alışverişleri diliyorum.

Not: Masumiyetine iyi bak! (Hala oradaysa...)