Merhaba günlüğüm

Nasılsın bakalım, özlemimle hemhal olmak seni üzmüyordur umarım. Unutuldun sanma, seni unutmak demek, yaşadıklarımın, yaşanmışlıkların izini bonkör bir cep patronu gibi angarya şekilde harcamaktır. Oysa gönül cebimde harcanması veya bozulması bana haram bu yazıların muhafazakârı sensin bilirim. Benim için sakladığın tüm hüzünler veya iniltiler senin sabır sayfalarına döküldükçe eriyen bir mumun halsiz, yalpalayan hali gibi olur.


Tüm kırılganlılığıma koyu bir perde çeken kalem, kendisine mahsus çizgisinden taşsa da onu hizaya getirecek silginin varlığından haberdardır mutlaka. Tıpkı hissiyatımın taşkınlığına uzanan esrarlı ve de sabırlı bir yaşı bekler gibi. Ağlamak kadar hissiyatımın taşkınlığını dindirecek ulvi bir deneyim yaşayan var mıdır sence günlüğüm. Onun içindir mi ki hüznü kafatasına kadar lebalep dolan ve ne olursa olsun kendisini ağlamama adına tutana ısrarla ağlamayı nasihat ederler. Bir muamma değil mi günlüğüm...


Bugün gökyüzünün maviliğini kısmi felce uğratmış ayyaş bulutlar geçiş seremonisinde. Güneşin görünürlüğüyle dalga geçen belirsiz voltalar, yağmak adına bir ritim tutturacak gibi gözükmüyorlardı. yaşlı ninenin bu sıcak havda tüten isli bacası voltacı bulutların havasını alacak gibi. Bayrak gibi salınan kulakları çekilmiş, havanın kurutucu çölünde damla damla kurumaya bırakılmış bir kaderle ölgün çamaşırlar, sokağın kolsuz ve başsız; sözsüz ve sessiz idamlıklarıydı. Bir çift çorabın firar eden teki özgürlüğünü bir anlık düşüşle tamamladı. Kediler için bırakılmış bir kap yemek ve suya dadanan gündüzcü sosyetik fare, çevresine aldırış etmeden midesini doldurma gayretinde. ürükütmeyen sesimle hay yaşa! demek istedim ki grekoromen kedi bir kündeyle fareyi ters çevirdi. Ah şu çeviklik olmasaydı kurtulur muydu bacaksız kuyruklu. Neyse ki bugün de yaşama müddetiyle yolunu buldu.


Cam figüranı Aytan, sokağın nabzını ağzındaki ısıya ve de dedikoduya duyarlı sakızıyla yoklamakta. Birazdan onu sokağa havale edecek bir hadise olmalıydı. Olup biteni o sinsi ve de çirkef anlayışıyla kendi meslektaşlarına ön sayfadan duyurmalıydı. En önce haberi o almalı, vakıanın basitliğine kendi kurgusal cümleleriyle dehşet katmalıydı. Vesikalı bir dedikoducuya ancak ve ancak bu melun sokaklar iş verebilirdi. O da işini iyi yapıyordu.
...........
..........

Hava kararmaya başladı. Fındık gündelikçileri yorgun argın geçişteler. Ellerinde öğünlük yiyecek çantaları. Bir kısmında uzun sırık olimpiyatlar için değil balkondaki çamaşırları ayyuka çıkarmak için. Güneş görmeli çamaşırların yüzünü, bir de çamaşır süzen bizim dikizci Macit.

Neyse vakit tamam, artık çekiyorum kendimi odama...

Sevgili günlüğüm bir başka vakitte görüşmek ümidiyle.....