Savarona gibi hissediyorum kendimi,bazen bir oyuncak,bazen yorgun ve ağır tonajımı sarmış yosunlara karşı sevecen bir metal parçası...içimde seyri sefer eylemiş nice kahramanlar,nice aşıklar...açık denizlere sür beni kaptan boğulurum ben buralarda dedim
inadına demirlediler kıyı köşe rıhtımlara!maviye gidelim hadi diyorum maviye,çıkar beni çu gri bulutların kasvetinden,içim sıkılıyor çocuk..!
savarona gibi yaşıyorum ankara da,dar sokakları kalabalığı geçtik,denizi olmayan bir coğrafyada,karaya oturmuş beklentilerim,martı düşlerken güvertemde güvercinle idare ediyorum işte...kamaram da sevda biriktiriyorum ulu orta,davetler veriyorum dostlarıma
gelene hoşgeldin diyorum da,gidene güle güle derken içimden gelmiyor işte memnuniyetli ama sitemkar gidişler olunca...

savarona gibi hissediyorum kendimi...yorgun ama bir o kadar zarefetli yıllar eskitmiş ama metal yorgunluğu bu aldırma...

aldırma kaptan,kaptan aldırmıyorda,
derinlere demir atmak istiyorum ya

işte bütün mesele bu

A.B.