hayrettin taylan


Uğruna fedakarlık yaptığım, yüklü dermanların söz kraliçesi.Taşıyorum seni ıssız bir adaya. Damlaların, ömrün var.
Bilinmezlerin bakisiyim. Bir bulutun tutunmasıyım. Yağmurlar benden tutumluluk istiyor.Sen de ağla diyor kader.
Sen de kederinle zengin kal.
Yasak aşk gibiydi. Dünya da yaşanan yasak aşkların gizil sorusu gibi durma uzaklarımda. Denklemlerin tanıdıktı.Tanıdık olmayan başka hazlara işlem yapan bendim.
Sevginin sayısı yokmuş. Bütün X ‘ler sevgiymiş. Hangi sevginin tanımısın ki bilemedim. Çözemedim seni analitik algılarla.
Bu kadar yalnızlığı hangi yüreğe sığdıracağız.Aşk duyumsamaları sevmez. Duyusal istendiklerin sözsüz yanışını ister.Islanmasını ister vicdanın. Ar’senik yadını ister.İstemeyi ister, yüksüz gemiler ister yalnız seni bindirmek için.
Hiç sormadığım hoşluğun neden benden gazi. Neden şehit düşmedin bu aşkın cenginde. Neden Hz.Ali’nin zülfükarı bende. Zülüflerin tel tel yaramı çözüp zülfüyara dokunurken neden sen yoktun Zindenaz

Ayrılığınla anlaşamıyoruz. Al acılarını ayır beni aşkı git diyor.
-Mutluluk seni hayatın başka umutlarına alıştırmaya razı. Sen artık başka mutlulukların sahiline atıldın.
Bu yokluğu zorlayan dokunuşların paganı değilsin.
Sımsıkı tut kendini.
En’geller ol en varılmaza. Ben Zind olup ilmi devranın ummanı olmuşken sen kederindeki taşları düşür.
-Yerçekimli karanfilin Filleri ayıklasın sana yasaksız kullandığım filleri. Hepsi bir gün zaman zarfına yakındı. Sen hep bir gündün Zindenaz. Zinde olup zindelerimi uyandırdın.Şimdi senden sonra da sendeyim. Zihnim kendi zarfını açıp mektuplarına aşk kıldı beni Zindenaz.