Yaşamak için geldik dünyaya fakat öldürülüyoruz! Niçin mi? Başkaların ihtiraslarından doğan yoğun egosallıktan

Adaletin, adaletsizlikten güçlü olduğunu kim idea edebilir (insanlık adaleti)?

Hayatın varoluşu tekrarlanmaz çünkü hayat da tarihlerden ibarettir. Tarihi olayların tekrarlanmadığı gibi…
Aslında insan, Tanrının yeryüzüne resmettiği canlılardır ve şaheser olup… Tıpkı bizlerin bir duvarda asılı bir fotoğrafı cansız olmasına rağmen zihnimizde somut olarak algıladığımız gibi. Ve o fotodaki her kimseyi hiç tanımadığımız halde, onun yaşadığını, maceradan maceraya atıldığını veya en az iyi kötü yaşamışlığını zihnimizde canlandırabiliriz.

Aslında hepimiz birer aktörüz bu genişçesine dünya sahnesinde…

Rollerimiz küçük-büyük, yoksul-zengin, hırçın-uysal temasıyla ve kötülük dolu bir arka planı düzeninden süreçleşiyoruz. Bir de hayat denen puzzle’den birer parça koymamız gerekiyor, hayata dair veya doldurulması gereken bir zaman diliminden.

Bu puzzle’yi tamamlamak için boşluklarını doldurmak gerekiyor fakat biz gene de hep boş bırakmakla yetiniyoruz. Bir bakıma kolaycılıktan çok zorluğa meyilliyiz hep. İnsanoğlu zorluğu bir görev edinmiş gibidir. Tıpkı buna benzer: herkes adaletten yana iken ve istiyorken, adaletsizlik hep başarıcılık oluyor. Ve adaletsizlik adaletten güçlü çıkıyor.




İyi adaletin insanlarla hep birlikte olması dileklerimle.

HRZM