IŞIKLI HAYAT YOLU/NUN HAZİN SONU (2)

• 15 Eylül 2011 Perşembe 23:47:21

Soğuk mahkeme duvarlarının altında kalan benliğim ve beynim nasıl olduda okadar sayfalara imzalar basabildi halen düşünüyorum.Aslında kendimi o anı düşündükce takdir ediyorum.Nekadar dayanıklıyım onu görmüş ve öğrenmiş oldum.
Avukat sayfa sayfa kağıtlar elinde,bir ona imza bir buna imza.Hafif önümdeki insan yıgınından oluşan et duvarların aralandıgını gördüm.O aradan ßehlül/ün yüzüyle ,gözüyle göz göze geldim.
sen istedin böyle olmasını,bu yuvayı sen yıktın,sen bizi hak etmiyorsun,sen hayat arkadaşı değil,baba değil,artık bizim için güven içermeyen her uzvundan HARAM kokusu gelen sıradan bir günahkarsın.Diye hızlı bir kızgınlık haline büründüm.Son gözgöze gelişimizdi adım gibi biliyorum.
Dava salonu boşalmıştı neredeyse.
Avukatım __ben dışarıdayım,seni bekliyorum dedi ve çıktı.
Babam sessiz ve boynu büküktü,usulca onunda çıktıgını farkettim
Bu an ya hiç bitmesin yada süratle çık git karşımdan diye haykırarak acı cekiyordu kalbim.
Sanki duymuşcasına;yüzüme bakarak rüzgarının eşliğiyle parfümünün son esintisini sergileyerek...
önümden hızlıca ve bitik bir hal içinde hayatımı mahvettin der gibi çıkıp gittiiiiiiiii.
Ardından ben koridora çıktığımda avukatıyla merdivenlerden iniyordu.
Neden gözlerimi ondan alamıyordumki ?
Ve köşeyi dönmeden dönüp tekrar baktı.Durdu,öne eğdi başını ve KAYBOLDU .

Onyıl biranda bütün yaşanmışlıkları ile yalan olup ucup gitmişti kollarımdan.Kendimi arkası acıkta kalan(cıplak) bir bayan gibi hissediyordum.Babamla göz göze geldiğimde cenesinin titrediğini gördüm ardından gözünden benim için akan yaşları.Öyle bir dönüyordu koridor yutuyordu beni adeta.Babamın koştuğunu hatırlıyorum bana doğru.Sarıldık hemde ne sarılma,ne ağlama,ne haykırma
Avukat/ın dediğine göre bütün adliye salonundakiler ağlamış.
ßabam yuvam nerde babam ?
ßabam çoçuklarım nerde babam ?
ßabam çoçuklarmı buradalar,seslerini duyuyorum,anneee dediler...ve....
................................................................................................................................................................................................................................
5 dk/ka bir kopukluk...
BABAM/ın kollarında taxi ye bindim.Ağzımı saatlerce acamadım.Sukut hali acımı hafifletiyordu sanki.Düşünmeye fırsatım oluyordu bol bol.Değerlendirme yapıyor ve aralarda on yılın anılarını izliyordum.Okadar karmakarışık bir hal ki bu.
ALLAH DÜŞMAN/ımın başına vermesin (amin)
Taxi şöförü işte oanda actı bu parcayı.

HAKSIZLIĞIDA KOYDUM BAVULA
YANLIZLIĞIDA ALDIM YANIMA
TEŞŞEKKÜR ETTİM HERŞEY ADINA
GİDİYORUM,GİDİYORUM AMA BİTMİYORUM
GİDİYORUM ,GİDİYORUM AMA ETMİYORUM EYVALLAHHH !!!

Öyle bir ağlıyordumki;kendimi sıkmaktan biriken göz yaşlarını sel gibi boşaltıyordum adeta.Şiir gibi ağlıyordum,Kalem kağıdım olsa ne şiirler çıkardı bir bilseniz..

Köprüden geciyorduk; sık sık aralıklarla kuzu/larımın sesini duyuyordum.Ben yavrularım
diyordum !
ßabam YAVRUM diyordu..
Babamın bu olaya ait parcasıda belli olmuştu.
BEN YANARIM YAVRUMA,YAVRUM YANAR YAVRUSUNA
Halen dinler ve telefonuda bu parcayla çalar :) değiştirttiremiyorum.

Evime gitmek istemiyordum.On yıllık ortak cevremiz (iş ve mahalle)hısım akraba evde beni bekliyor.
Bu kafayla nasıl topluma girerki insan.Baba dedim baba;
arabayı durdurun,iniyorum.
Onlarda miğdem bulandı felan zannetmişler durdular.
Eve gidemem dedim ve hızla kayboldum.
Telefonumu kapattım,kendimi vurdum eyüp sahiline yürüdümde yürüdüm,
yürüdümde yürüdüm, sigaraların biri bitiyor biri yanıyor.Tek isteğim,halen dogrumu yaptım düşüncesinden ve arkamın acıklık(cıplaklık) hissinden kurtulmak..
Yuvamın yıkılmasına eşimle aramın acılmasına vesile olan sebeblere,haddim olmadan acıyla yargı /önyargılarda bulundum.SONRA DÜNYEVİ nedenlere isyan ettim.Halic’e bağıra bağıra...Haykırdıkca rahAtlıyordum.O ana kadar okadar vaka,vukuat,olay,gecirmiştimki hepside acı dolu günlerdi bir kes olsun isyan etmemiştim.
Birkez ona bed/dua etmemiştim.Birkez olsun NEDEN ALLAH/ım dememiştim.
Yanlış etik hiç bir eylemim,düşüncem olmamıştı..
Güneş batıyordu artık..Ben benlikten çıkmışım.İsyanda var,kahırda..
hemde ALLAH/a :((((

Telefonu actım,daha arkadaşı aramadan arayanlar,mesaj atanlar oldu.Onlarda haklıydı,merak ediyorlardı.Ama bende haklıydım.Topluma çıkamazdım -tanıdık yüzlere bakmak,onların karşısında ağlamak annemi zaten hasta olan annemi agırlaştırmak,çoçuklarımın yüzüne kafamı dikip olanları anlatamazdım.Kendimce yaşamam gerekiyordu tazeden ilk saatleri.
Arkadaşımı aradım.Yerimi söyledim.Geldi sağolsun. ve ben ogün ömrümde ilk defa
sarhoş olup kendimi kaybedecek kadar içtim...
ilk tanışmamız son görüşmem oldu içkiyle..Bu hatayı yaptım,ve aklıma her geldiğinde
iğrendim kendimden.Arkadaşım beni evime getirip yatagıma yatırdıgında annem beni öldü sanmış.Ve oracıkta AĞIRLAŞ/mış.

O günlerce hastahanede ben günlerce evde yattıkta yattık.Biryıl insan gibi yaşamadım dogru dürüst.Herşeyi terkettim.
Bu ilk terkediş değildi aslında.İlk terkedişim Hakikat/LER nedeniyle
ikinci terkedişim,KAYBETTİK/lerim nedeniyle oldu.Zamanla önce çocuklarıma,aileme,arkadaşlarıma dost elimi uzattım.Onlar hep uzattılar,lakin ben itiyordum.Okadar şanslı olduğumu anladımki..Kendilerini deprasyon nedeniyle defalarca evden kovduğum ailem ve arkadaşlarım,kendime bir şey yaparım korkusuyla kapımda nöbetleşe yatarlardı.Çouklara yemekler getirirlerdi .ßense ot gibi bakardım.
İçine girdiğim ruh-i bunalımı kendi ellerimle kendim belirledim.Ama sonuclarının böyle olacagını bilemeden.Aklım başıma gelmesi koskoca bir yılıma mal oldu.

Şimdi o günleri hayırlayınca,aptalmışım diyor ve üzülüyorum.Kendim ettim kendim çekiyorum diye diye tek kişilik bir dünya içinde kaybolmaya yüz tutmuştum.Çabalar arkadaşlarım,dostlarım ailem okadar cabaladılar ki; tedaviye cevap verdiğim gün
Dünyaya ikinci kez gözlerimi actığım gün olarak tarihimize gecmişti.

Anladımki;acılar paylaştıkca azalıyormuş
Anladımki ;hakiki dost yaranı sarıyormuş
Anladımki; hakikat uğruna kaybettiğim
Hayat arkadaşım...
Anladımki; bir göz yaşına değmezmiş.

Anladımki; ağlayanla ağlamak acıları azaltıyor
anladımki;ßeni anlamayan hayatımda yanlış yerde
ve anladımki;Gereksiz ne varsa hayatımda
Acilen klozete atılması gerekiyor
TEkrar tekrar geri,görünmesinler diye
Bikackez üzerine sifonu çekmek gerekiyor.

Ne Kadarına Yetiyorsa Yüreğin !Onurlu Olmalı Gelişler..
Bir Kadının Ana Oluşu.. Bir Erkeğin Adam Oluşu Gibi..
Asil Ve Olgun Gelmelisin.! Omuzların Dik, Alnın Açık, Tüm Kalbinle Gelmelisin..
Ne Kadarına Yetiyorsa Yüreğin, Yettiği Kadar Sevmelisin..
Aklını Başından Alacak Kadar Değil, Aklı Başında Olacak Kadar Sevmelisin..
AZ OLSUN ÖZ OLSUN AMA YÜREKTEN OLSun....!!!!

Saygılarımla!

Beğen