KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
...SAKIN UNUTMA...
-Adam...
Sesime kulak ver
Nasıl da kırgın değil mi
Uzat bakayım ellerini
Yanıyor avuçlarım bak
Ama sen ’gideceğim’ dedin ya
Buz değdi sanki yüreğime
Gitme be aşkım gitme
Beni bensiz eyleme
Sensiz bu şehirde kaybolurum
Üstüme çöker her alınan nefes
Bense boğulurum
Veremedim mi
Sunamadım mı istediklerini
Ama sevgimi sundum ya
Sevgiden saraylar kurdum ya
Yetmedi mi
Gitme sevdiğim gitme
Beni benden etme
-Kadın...
Gitmek son çareydi
Ama bana sadece bu seçenek kaldı
Seninle bir bütün olduk sanmıştım
Ben gibi görüyorsun
Yanımdayken özlüyorsun
Korkup geceleri nefesimi dinliyorsun sanmıştım
Üzgünüm yanılmışım
Sen beni kendin için istiyorsun
Bense senin için yanındaydım
Bensiz benim gibi perişan olursun diye seninleydim
Yanımda oluşunla mutlu oluyorsun diye
Göklerde uçuyordum
Hem ben senden sevginden başka ne istedim ki
Veremediğin bir tek o sevgi
Sen verdim sanıyorsan yanılıyorsun
Biliyorum
Alışkanlığına son vermek olacak gitmem
Bundan korkuyorsun
Aynı havayı solurken
Başka yönlereymiş bakışlarımız
Belki parçalanarak gideceğim
Belki sende kalacak yüreğim
Hatta ilk adımla öleceğim
Ama yine de gitmeliyim
-Adam...
Sevgi diyorum aşk diyorum
Bir gidişe feda edilir mi bunlar
Bırakılır mı sırtını dönüp
Bilmez misin bakarken sana nasıl da yanar içim
Korkarım gözlerim değince incinirsin diye
Yoksa sen sevmediğimden mi sandın bakmayışımı
Yoksa sensiz yangınlarda eridiğime inandıramadım mı
Hep bana boş mu baktı gözlerin
Ben derinlerinde kaybolurken
Ben elâlarında yüzerken
İçimde kopan tufanları yakalayamadın mı
Evet alıştım sana
O billur sesinle söylediğin şarkılara
Elinin değdiği sofralara
Şen şakrak attığın kahkahalara
Gidersen nasıl da bomboş olacak her yan
Kuşlar bile gelmez pencereme
Onlar da sana aşık
Sırf sen varsın diye geliyorlar
Sırf sen varsın diye güneş gülümsüyor
Sırf sen varsın diye mehtap bu denli parlıyor
Gitme gidemezsin
Demedin ki hiç bana birgün giderim diye
Beni bırakamazsın
-Kadın...
Doğru
Hiç demedim birgün giderim diye
Ama gitmeyi düşünmedim ki
Hep seninleydi hayallerim
Hep seninleydi seyrettiğim manzara
Gün gelip de yalnız bakacağım hiç aklıma gelmedi
Rüyalarımda bile seninle elele gezdim kırları
Sabah uyandığımda şükür vardı dilimde
Rüya değil gerçekmiş yanıbaşımda benimleymiş
Ama gün be gün yok oldu sevgin
Yüzün asıldı
Sesin kısıldı
Bana bakarken gülümseyişler yoktu gözlerinde
Olsan da olmasan da fark etmez diyordun sanki
Bense her gün bir ümit neşeyle başladım güne
Bugün beni yeniden sevecek
Süsleneyim hazırlanayım az sonra gelecek
Yanağıma bir buse kondurup
Beni periye çevirecek
Dedim durdum sürekli
Eee ne oldu
Söylediklerin mi yalan
Gördüklerim mi
Duyduğuma mı inanayım
Gördüğüme mi
Madem bensiz duymazsın kuşları
Görmezsin mehtabı
Donarsın güneşte de
Bana neden demedin bunları
-Adam...
Demedim mi
Demem mi gerekirdi
Anlamadın mı görmedin mi sezmedin mi
Sensizliğe katlanabilsem ne işim vardı dizlerinde
Ben ben oldum sadece
Hüznümü de sana yansıttım neşemi de
Olsan da olmasan da fark ederdi
Sen hep olacaktın bundandı rahatlığım
Kaybetme korkusunu hiç yaşamadım
Hep vardın var olacaktın
Ben ölümü bile aklımdan savdım
Bir o ayırırdı bizi gerisi önemsizdi
Bir de bildiklerim vardı
Ben senden önce ölecektim
Çünkü böyle olmalıydı
Sensiz kalamayacak olan bensem
Önce ben gidecektim
Senin o dimdik duruşun güç veriyordu bana
Biliyordum ki bensizliğe dayanırdın
Biliyordum ki sen bensiz de hayatı kucaklardın
Kocamandı yüreğin kocamandı
Yoktu ki bana ihtiyacın
Bendim sana muhtaç
Bendim sevgine aç
Verdiklerine
Beni ben edişine
Kendimi adadım
Rahat davrandığımı şimdi anladım
Nasıl pişmanım nasıl pişmanım
Gitme be aşkım
Söz böyle olmayacak bundan sonra
Hiç içimde taşımayacağım sana olan aşkımı
Hep yüzümde gözümde sözümde olacak
Doyacaksın
Belki de bıkacaksın
-Kadın...
Bıkmam
Hiç doymadım ki
Buldum derken birdendi yok oluşu
İlk başlardaki sözlerin yerinde yeller eser oldu
Getirdiğin çiçeklerin yerine asık suratındı masa başında oturan
Madem hüzünlüydün ne diye söylemedin
Ne diye korkuttun beni
Ne diye sensizliği yaşattın yanıbaşımdayken
Dayayıp omuzuma başını
Anlatsaydın ya doya doya
Dinleseydim
Çare olmaya çalışsaydım
Senden çok üzülüp senden çok yansaydım
Ne diye beni dertleşmeye bile layık bulmadın
Saf mıydım akılsız mı
Sana yardım edemez miydim
Hem güçlüsün diyorsun hem bana dert yanmıyorsun
Yılmazdım ki yıkılmazdım
Sırf sana üzüntü olmamak için
Senden daha bir dimdik durur çare arardım
Sevdim seni seviyorum
Nedir bilir misin sevgi
Nasıldır
Kendinden çok sevdiğinle olmaktır
Her anını ona adamaktır
Şarkıları onun için söylersin
Kahkahayı kulaklarını okşamak için atarsın
Yemeklerine özenir
Hergün ayrı bir güzelliğe bezenirsin
Tüm içindekileride hilafsız anlatırsın
Zaten saklayamazsınki
Aşikardır her halin
Üzüntünü de sevincini de gerçeğini de
Ortaya koyar aleni yüreğin
Ama sen ne diye
Bu kadar muammaydın
Bu söylediklerin neden yoktu karşımda
Göstermedin söylemedin
Sustun sustun
-Adam...
Sustum
Sustum evet
Neden mi
Korktum çünkü güçsüzlüğümden
Benim güçsüzlüğümü görürde
Sevmekten vazgeçersin diye korktum
Her derde düştüğümde nasılda istedim
Göğsünde boğulurcasına ağlamayı
Ellerin o an saçlarımda olacaktı
Ve ben çocuklaşacaktım gözyaşlarımın izinde
Yapamadım
Çocuklaşmaya bile korktum
’Ben bu çocukça davranan adamı mı sevdim’
Dersin diye korktum
Korktukça gün be gün daha bir sustum
Sustukça büyüdü suskunluğum
Ama hala bendim hala seni sevendim
Ben biliyordum ya içimdeki koca sevgiyi
Sen de biliyorsun sandım yine sustum
Anlatmam gerekmezdi ki
Çok anlatmıştım
Çok haykırmıştım
Yanılmışım anlatmalıymışım
Çıkarıp yerinden yüreğimi ellerine sermeliymişim
-Kadın...
Yanıldın tabii
Sevgi de beslenmek ister
Bir kere söylenip kenara atılmamalı
O da arada yerinden çıkarılıp parlatılmalı
Okuyamam ki düşüncelerini
Kendi kendime beni seviyor hala diyeyim
Neden demedin şimdiye kadar bu dediklerini
İlla gitmeye mi yeltenmem gerekirdi
Ki ben senden gitmiyordum
Ölüme gidiyordum
Belki bedenim ayakta olurdu ama
Sensiz ruhum sürünürdü adeta
Ama istenmediğimi düşündüm
Düşündürdün
Sen susutun
Ben yutkundum
Sen somurttun
Ben içime gözyaşı döktüm
Her gün yeni bir ümidi geceye gömdüm
Ne çok zamanı avuçlarımda çaresizce öğüttüm
Sevgini gözlerine yükleyip gelirsin yine bana diye
Bekledim bekledim
Baktım ki gelmedin
Gideyim de bitsin bu sonusuz bekleyiş dedim
Varlığında yokluğuna yanacağıma
Yokluğunla hasretle yanayım dedim
Dedim de şimdi vazgeçtim
Bilmiyordum bunları öğrendim artık
Senden vazgeçemem
Gitmekten vazgeçtim
Sensizliğe düşüremem bu yüreği
Yine
Yanındayım her şeyimle
Ama sakın yeniden değişme
-Adam...
Aşkım
Hayatım
Anladım
Hatalıyım
Ama sen de hatalısın
Bana sormadın ki neden böylesin diye
Kendi kendine verdin bu kararı
Sen de ben kadar sustun
Ben de okuyamam ki düşüncelerini
Susma bundan böyle
Yalandan gülümseme
İçinde neler varsa
Ellerinde de o olsun
Bana sun
Korkularını savarım tüm bildiklerimle
-Kadın...
Kendimden önce sen bileceksin herşeyi
Hoş ne fark ederki
Ben senim zaten
İkimize anlatacağım içimi
Sen de ikimiz olup dinlersin
-Adam
Dinlemem mi
Ben de senim ilk ateşinle yandığımdan beri
Her yanımla her şeyimle
Çoktan sen olmuşum
Şimdi bu doğruları
Sakın unutma
Sakın
Uzat bakiim ellerini
Bak ellerime nasılda sıcacıklar
İşte senin eserin bu
Yanıyorum her yanımla
Hâlâ varsam hâlâ ayakta
Tek nedensin sakın unutma...
(13 12 2007)
Aslı Demirel
