İnsan; yaşadığı yıllar içinde çok defa “vay be” diyeceği olaylarla karşılaşır, kendi yaşantısında olmasa bile başkalarının hayat tecrübelerinden ders çıkartmaya çalışırken “vay be” deyiverir.

Yaşımın küçük olduğu yıllarda Rahmetli babamın hayat tecrübelerini bir hikâye tadında dinler, her tekrarından ayrı bir tat alırdım. Bazen bu tekrarların sayısı artınca dinlemezlik etmez ama yanımdakilere sessizce “yüz” deyiverirdim.

Demek; benim de yaş ilerlemiş olmalı ki, babama benzer davranışlar sergilemekte, gördüğüm olaylara, izlediğim haberlere içim sızlayarak “vay be” der oldum.


Vay be!


Görmediğimiz ne kaldı?
Bunları da gördük, vay be!
Ana kızı bara saldı
Bunları da gördük, vay be!

Hem Oğuz’duk hem de Kayı
Yakardık ere kınayı
Ayıya der olduk dayı
Bunları da gördük, vay be!

Bir başkaydı kuşu kurdu
Bıyık erkekte olurdu
Küpeliler sardı yurdu
Bunları da gördük, vay be!

Leyla eski Leyla değil
Sevda eski sevda değil
Para ile pula meyil
Bunları da gördük, vay be!

Kanma adı Melek’lere
Gelirsin ha! Keleklere
Su doldurtur eleklere
Bunları da gördük, vay be!

Sazı astılar duvara
Malı kattılar davara
Baba keş, oğlan avara
Bunları da gördük, vay be!

Sorma helali haramı
Deşme dururken yaramı
Beynimle bozdum aramı
Bunları da gördük, vay be!

Çoğaldı katlarla yatlar
Kızlar hep evde bayatlar
Söz dinlemiyor evlatlar
Bunları da gördük, vay be!

Bilen yok sünneti farzı
Egzersiz saydık namazı
Okunmaz Kur’an’dan yazı
Bunları da gördük, vay be!

Madem söylettin, yaz sen de
Akıl kalmadı ki bende
Dönüp bakmazlar ölsen de
Bunları da gördük, vay be!

HALİL MANUŞ-2011