YAŞAYAN HAYAT

• 13 Eylül 2011 Salı 10:34:35

Benim zaman saatim beni terk ettiğin an durdu hayatın zamanı ise devam ediyor,devam eden yaşamda sensilik öyle zor öyle can yakıcı ki.Taihi olsada günlerin akan zamanı olsada saatlerin ben icide yokum ki o saatlerin ve günlerin şimdi yalancı bi yaşam da nefes alıyorum senin olmadığım saatler günler aylar ve en kötüsü yıllar olucak belkide.Bütün bunların üstesinden gelebilmek benim icin zor olucak ya sen sen neler hissediceksin..NE hissediceksin ben biliyorum birlikteyken bile beni cezalandırır en ufak sitememimde sensizliğe mahkum bırakırdın senden güzel bi söz duymak hep zordu aşk diye bişi yok sadece tutku ve arzular var diyip sevgimi de aşkımı da cöp olarak görürdün.Şimdi benim icin hayat terk ettiğin zamanda kilitli ne zamana kadar öyle kalır bilmiyorum anlıyamadığım bir insanın karşısında seni seviyorum diyen biri olduğu halde nasıl olupta taş duvar olabildiği hic yıkamadım cevrende ördüğün duvarları.duvarlarının yıkılmasından korktuğun icin yaşıyorum bu acıyı istemediğin sevgimi gömüyorum mezarlığa alev alev yanan bi kalp gömüyorum toprağa öylesine yanıyorki cığlıkları toprağın üstünden dahi duyuluyor toprak ateş gibi yandığı icin ektiğim çiçekler bile kuruyup yok oldular.İcimdeki çiçekleri öldürdüğün gibi mezarım dakileride öldürdün.SUCLU OLAN BENİM SEN MUTLU OL SEVDİĞİM BEN AŞKIMI MEZARA GÖMDÜM....