gidenin ardından

• 8 Eylül 2011 Perşembe 11:35:10

Ve yine aynı oyun aynı senaryo.
sen giderken bu gecesi soğuk şehirden ısrarla gözlerimi anlamamaya,bense düşüncelerimi ve sevdamı sana belli etmemeye çalışıyoruz.
şimdi tren kalkacan sen gideceksin ,sonrası yine aynı. Arabası olan dostlar ;
-gel bırakalım arabada yer var. diyecek
bense
-sağolun şurada bir arkadaşa uğrayacağım. diyecek ve kimseye selam dahi vermeden eve en uzak ,en sapa,en akıl, mantık ve fizik kurallarının dışında bir yoldan gideceğim.
bazen düşünüyorum nedir bu ayaklarımdan istediğim.kendimi yollara vuruyorum ,bilmem kaç bin adım sonra diyorum ’’bu akıl benim değil. Başka bir psikopatın olmalı ve ayaklarım üzerinde değişik işkence taktiklerini uygulamak için and içmiş olmalı.
Yürüyorum, ruhumda açtığın yaraları günde üç paket nikotin ile pansuman edip,sen gittikten sonra burnumda tüten kokunu anason esanslı kokularda aramaya başlıyorum.
Yarı ayık ,yarı sarhoş bedenim.
Ayrılığın kraliçesine kurban ediyorum uykularımı ve geceleri.
Busevdadan çok şey kazandım ben .Mesela nurtopu gibi bir ülserim oldu ,evet daha bu yaşta.Ve etrafı mor halkalarla bezeli kızarmış gözlerim var artık .Uykusuzluktan dedi doktor ,yat uyu
Nasıl? oda bilmiyor.
Oysaki böyle değildi hayallerim öyleki ellerini tutmalı sana şiirler okumalıydım.
OYSAKİ , BEN ELLERİNİ TUTAMAIŞTIM AMA BİR KİTAP DOLUSU ŞİİRLER YAZMIŞTIM SANA .
Yürüyorum. Sanki her kaldırım taşına gittiğini söyler gibi,durmadan yürüyorum.Tehlikeli düşünceleri atmak istiyorum içimden.gelecek biliyorum.Yeniden.Ama yinede içimi kemiren birşeyler var.Önce sitem ,sonra tevbe ediyorum ALLAH’a Hala içime sindiremedim bu gidişi,sebebi bile yok en azından ben bulamıyorum.
Yürüyorum.Daha dün senin gezdiğin yollara bakın o gitti ,ben bittim diyorum.şimdi daha iyi anlıyorum aborjinleri ,kutsal saydıkları yürüyüş şimdi mantıklı geliyor bana .onlarda kim bilir ne için , kim için vurdular kendilerin yollara .
Yürüyorum. Su misali kendim çiziyorum yolumu.Sol dizim yine ağrımaya başladı,hafiften aksıyorum.Olsun ne önemi varki .ben zaten yarım bir kalp ile yaşıyorum.Ayağım kopsa ne olurki.Ne olurki gitmesen,kalsan öylece yanımda .Bilirsin ben gidemem bu şehirden ,sende gitmesen.
Yalnızlığımı perçinleyip kaldırım taşlarına ,gecenin bu kör saatinde ,orosbu bakışlı mahlukların arasından uslu bir çocuk olup evimin yolunu tutuyorum.
Yol gitgide uzuyor gibi ,yol bitmek bilmiyor.
Yürüyorum. Artık sonuna geldik bu gidişinin kutsallaştırdığı yürüyüşün.Evin yan duvarları görünüyor. O an çocukluğum geliyor aklıma ,yüzümde inceden bir tebessüm beliriyor.O an sen geliyorsun aklıma, gözlerim doluyor. hayır ağlamayacağım, ağlamamalıyım evde alay konusu olurum yoksa . bu yağmurda göze tozmu kaçar hiç, ağlamamalıyım.
Şimdi sayfa sonuna gelmiş bir kalem gibi yorgunum.İnsan olmak zormuş.Yaşamak zormuş.
Çocukluğumu istiyorum. Hani şu bir kibrit kutusundan kırk çeşit oyun çıkardığımız yılları,ağlamanın ayıp olmadığı,hiç birşeye mecbur olmadığımız, birşeyi yapmak için sadece aklımıza gelmesinin yettiği, imkansız kelimesinin olmadığı, bulutların hep birşeylerin figürünü çizdiği yılları,en sıkı kavgalardakş küslüklerin bile sadece birgün sürdüğü günleri istiyorum.
Sadece uyumak istiyorum, mide sancısız uyumak.Annem öpsün geçsin istiyorum yüreğimdeki acılar.Akşam ezan saati çocuklargibi telaşlı bir şekilde eve koşmak istiyorum.
Artık o zili kullanmak,ve kapıyı senin açmanı istiyorum.
Başını istiyorum dizlerimin üzerinde ,saçlarını istiyorum avuçlarımın içinde.
Kısacası seni istiyorum hayatımın tam orta yerinde ,kıyısında, köşesinde,her an yanımda, her anımda olmanı istiyorum.
Yürürken ellerini istiyorum ellerimde. Ellerini tutmak gözlerine bakmak istiyorum konuşurken. Akşam olmasını bir sebebi olmasını istiyorum. Her akşam sanki yıllar sürmüş bir ayrılığı bitirmiş gibi sarılmak istiyorum.
Kokunu istiyorum burnumda .
Şarkılarıma eşlik etmeni istiyorum.Hayatıma eşlik etmeni.........mesut dinç......