’ - sadece git istiyorum.
- neden ?
- kalırsan sana aşık olurum.
-(...) ’

Sustu ve gitti adam. Artık gerisi önemli değildi. O yüreğini başka bir kadında unutmuştu ve başka bir kadın sahip olamazdı artık ona. Ne ilk gittiği kadındı ne de son. Tek bildiği ve korktuğu karşısındakini üzmekti o yüzden gitmeliydi. Şimdi birazcık üzülecekti kadın sonra geçecekti , zaten hissettirmiş mesafeleri koymuştu önüne setleri çekmişti parmak uçlarına.

’ - hiç mi birşey hissetmiyorsun ?
- üzgünüm. ’

Kadın acınacak haldeydi. Adam ardına bakmadan giderken bile hâlâ bir umutla çırpınıyordu. Azrailin canını aldığı insanın son nefesleri gibi. " hiç mi " diyordu , ufacık bir umut kırıntısı arıyordu kelimelerinde , gözlerinde , yüreğinde ... Ama yoktu. Adam artık kimseyi sevemezdi , ona göre.

’ - birşeye ihtiyacın olursa ara , hâlâ arkadaş sayılırız.
- tamam , sende. ’

En saçma lakırdılardı bunlar. Ikiside biliyordu adamın onu asla aramayacagini , sadece kadının bahaneler uydurup sürekli arayacağını. O telefon adam tarafından artık çalmayacaktı , tek bir mesaj dahi gelmeyecekti belki bayramlarda kandillerde belki..

’ - sonsuza kadar mutlu olursun umarım bunu hakediyorsun.
- mutluluk mu ? Gidiyorsun. ’

Adam kadın hakkında iyi niyetlerini sunacaktı . Bu en bilindik seranomiydik. Ve kadın sırf adamın vicdanını sizlatmak belki intikam için onu suçlayacaktı. Oysaki adamın umrunda dahi olmayacaktı.

Ve bir gün..

’ - Ayla ?
- Aaa Kerem.
- Nasılsın ?
- iyiyim sen nasılsın ? ( yüzlerde o sahte buruk gülücükler. )
- iyiyim bende. Uzun zaman oldu değil mi ?
- evet baya uzun.
- senin kızın mı ?
- evet , Sera adı.
- mutlu olduğuna sevindim Ayla. Hakediyordun.
- sende evlenmişsin.
- evet , bir kaç ay önce evlendik.
- bende senin mutlu olduğuna ve aşık olabildiğine sevindim. Gitmem lazım görüşürüz umarım.
- umarım.. ’

Bitisler , yeni başlangıçların sebebidir hep.

BCA