KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
AYLİN
Hayat aşamalı bir sınav kolaydan zora doğru…
Bu yolda zordan başlamış Aylin’in sınavı o çocuk esirgeme kurumunda bilmiş kendini…adını İlk öğrendiği kelime ne anne olmuş ne baba…
17 yaşındaydı onu tanıdığım gün …
Kendine dair bildiği hiçbir şeyi yoktu Aylin’in
hayatın yolunda yalnızdı …
birikmiş özlemleri vardı …
Gülümseyerek anlatıyordu içindekileri ona göre artık büyümüştü ve geçmişte ki ağlayışlarını özlemlerini anlatırken çocukluk işte der gibi tebessüm kaplıydı yüzü…
İnsan küçükken hiçbir şeyin farkında olmuyor diyordu ne annenin nede babanın , en çok da oyuncaklar için ağlardım diyor çünkü hiçbiri bana ait değildi ben en çok beğendiğim bebeğin bana ait olmasını isterdim ama değildi…
sıralıyor sonra en sevdiğim çizgi filmin olduğu saatte uyumak zorunda olduğum için çok üzülürdüm ve de sevmediğim yemeği yemek zorunda olduğum zaman…
Burada hiç kimsenin kendine ait oyuncağı yoktur ya da sevdiği yemekleri isteyecek bir annesi nede kendine ait bir yatağı bir televizyonu burada hiçbir şey sana ait değil çünkü diyor…
her şeyin zamanı var diyor oyunun uykunun yemeğin banyonun…
hatta diyor sen bile sana ait değilsindir … Dikkat et diyor herkesin saçı kısadır…
burada çocuk olmadan büyüyorsun diyor Aylin…
İnsan büyüdükçe hüzünleri üzüntüleri kabuk değiştiriyor diyor şimdi ne oyun ne oyuncak sanırım aile özlemi değil mi Aylin? Kaldır başını Aylin dik dur sen değilsin yüzünü yere eğecek olan diyorum hayalinde ki ailesi masum sanırım belki diyor belki başka çareleri yoktur bilinmez ki diyor belki haklı sebepleri vardır belki pişman olmuşlardır belki de diyor belki de…
sanırım bu son belki de ölüm gizli …
Aylin en çok da bir ailede bayramların nasıl yaşandığını merak ediyor ! okulda arkadaşlarım hep anlatır diyor bayram yaklaşırken kıyafetler alınır ve bayram sabahı giyilirmiş sonra ailece akraba ziyaretleri olurmuş bayramlaşırlarmış ne güzeldir kim bilir diyor… burada her bayram aynı sabah gönüllü anneler ablalar gelir şeker ve çikolata getirirler bizde onlarla bayramlaşırız ve ondan sonra bayram biter diyor…
Ah Aylin ah dedirtiyor kurduğu cümleler…
Ama artık biliyorum hayata neresinden başladığımı ve neresinde olduğumu diyor
yurtta bu son senem diyor ,aslında Aylin üniversiteye hazırlanıyor ama kokuyorum diyor hayatla nasıl başa çıkacağını bilmiyor çünkü en büyük hayalinin öğretmen olmak olduğunu söylüyor ne güzel Aylin ne güzel… aklımda bir sürü sorun ve soru var diyor buradan çıkınca kalacak bir yerinin olmadığını ve çalışmaya kalksa hiçbir mesleğinin olmadığını söylüyor aslında diyor aslında okumak istiyorum ama nasıl olacak ki?
Hayatın kolay olmadığını biliyor daha önce yurttan çıkan arkadaşlarının durumundan haberdar…
Bu bir yaşam belki zorlu başladı belki biraz buruk belki hüzünlü belki acı ama Aylin üniversiteyi kazandı gönüllü annelerden Neriman hanım onu yurttan çıkınca yanına aldı
Aylin belki ilk kez bu kadar mutlu çünkü bu sene öğretmen oldu aynı zamanda ayrıldığı çocuk esirgeme kurumunda gönüllü anne ve kendisine hayatı boyunca başarılar diliyorum Aylinler var olduğu sürece Neriman hanımların da var olması dileğiyle…
