(Bölüm-1)

Aniden çakıldı.

Yıldız gibi parlıyordu yüzü, bir o kadar titriyordu bedeni. Evin içerisinde kendisinden umulmayan tavırlar içerisinde geziniyordu . Yeniden diyordu içinden, yeniden. Soğuk havaya inatçı bulutlar eşlik ediyordu. Damla bırakmıyordu yeryüzüne. Evinin balkonundan aşağıya doğru baktı. Uçmak istiyordu bütün beden azaları. Salmak istiyordu kendini, salamıyordu. Ardında bırakacağı bir evladı vardı. İçeriden evladının sesi yükselmeye başladı, karnı acıkmış olacak ki. Cılız bir sesle ’’ANNE’’ diyordu, ’’ANNE’’.

Yarıda bırakacaktı uçma hayallerini, hayatın omuzlarına bıraktığı ağır yükü taşımayaca devam edecekti. Son kez baktı balkondan aşağıya. Denizde balık gibi görünüyordu, toprak. Elini uzatsa ulaşacaktı. Evlâdının yanına dönmek için arkasını döndü ve aniden bir kuvvet o güzelliği boşluğa bıraktı. Çığlıksız, gülerek, adeta eğlenerek süzüldü boşlukta. Son mesajı yüzünde gülücüktü. İntihar mı etti, bir başkası mı bu ölüme sebebiyet verdi? Aniden çakıldı ve o kulak patlatan sesle bütün apartman ayağa kalktı. Herkezin aklında aynı soru: İntihar mı? Kaza mı? yoksa Cinayet mi?.......Bilinmiyordu bilemiyorlardı


Gökhan İlerigiden