4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1112
Okunma
Pencerenin önündeyim. Etraf ne kadar da sessiz... Bir rüzgar esiyor ağırdan; yüzüme , şaçlarıma hafifçe dokunuyor. Yaprak sesleri geliyor kulaklarıma; ağır ağır sallanan ağaç dallarından. Gözlerimi kapatıyorum. Bırakıyorum kendimi gecenin karanlığına. Şimdi, özgür içimde sakladıklarım, isteyipte yapamadıklarım. Hayaller, hayaller , hayaller...
Öyle bir şey var ki içimde sakladığım, gerçek ama, bir düş gibi yaşadığım. Bazen deli bir rüzgar gibidir; beni yerden yere savurur. Bazen de güneş gibidir; sıcaklığı ile beni mum gibi eritir. Bir bakışı ile, tüm bedenimi titretir. Beynimde, düşüncelerimde, attığım her adımımda, gözlerimin bakışında, yaktığım sigaramda, başımı koyduğum yastığımda...
Öyle bir şey ki; anlatılmaz, anlaşılmaz! Nergiz Arslan
Şiirin sahibi
Şiirin sahibi
Cevap Yaz