KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
GİT PEŞİMDEN RAMON VI.
- bu ne hal bayan...Sayfalarım yırtılmış.!
Evet ramon, öyle gerekti.
- demek ustalardan biri hata yapmış, hayret.
Hayır...Palyaçoların bize doğru bakıp güldüğü sayfaları yırttım.
- neden bayan, ustalar birkaç sayfada onlara şans tanımış olmalı.En azından bıraksaydınız,
gülümseyebilirlerdi.
Gülümsemiyorlardı ramon.Yırtık sayfalardaki büzüşmüş hallerine bak.Bekle de gör hallerini.
ağlamıyorlarsa biraraya getireyim de yine kendilerini yerden yere atsınlar...
- iyi de bayan bende palyaçoların size bu kadar çok güldüğü sayfa yoktu ama, yırtılmış sayfa ne kadar çok.
Evet ramon.Çünkü palyaçoları dikkâtle okudum ve onların olduğu bütün sayfaları yırttım.
Bize hatalarımız gösterip, bizimle alay ediyorlardı...Gülüp alkışlıyorduk.
Sonra da yerlere yatıp gülüyorlardı.başardık...Başardık, işte başarı dedim ve yırttım.
- ezilip, büzülmüşler ama bayan !
Git eğri-büğrü ustaya sor ramon, onun parmaklarını sevdim.Bakalım başkalarına gülüp de
ezilen için bize nasıl bir yazı yazacak.
- ustamın parmaklarını bende çok severim bayan, hem öyle çok severim ki onun yazdıkları
bana bir başka roman olur...kim okursa okusun tekrar doğarım, yeni biri olurum.
Yepyeni bir ev, yepyeni bir aile.
Şöyle bir etrafıma bakarım onun ustalığıyla...
Herkes okuduklarıyla yol alır üç gün, beş gün, bir hafta, on gün...ben masadaki kaleme
özenirken...okuyan, benim sayfalarımdan birinde geçen piyasaya ilk çıkan kaleme özenir.
Özenir işte, sanki özenmenin sonu mu var diye yazıyorum bir sayfamda.
- sanırım ezmek ve ezilmek de bunun gibi bayan.mutlaka iki taraftan biri kazanacak.
Hayır ramon, ezmeden ve ezilmeden kenardan gitmek de var...neden o sayfaları okumadın.
- ben tam okumak isterken, biri eline alıp avuçladı beni bayan.tıpkı o ezdiğiniz palyaçolar
gibi gülmekten kendini yerlere attı.önce beni bir kenara attı...Sonra da başka birilerini.
Avucunda hangi sayfan vardı gördün mü ?
- yırtıklar bilinmez mi bayan...alın size yılan ve yalan artıkları, kalan parçaları ekleyip
okuyun da bakın, nasıl da yakışmış suçlu gözlere şu ihanet pırıltıları.gördünüz mü ?
peki sebep ?
- sımsıkı tutmuş sebebi.Parmaklarını biraz aralarsa, yere düşer...Hepimiz okuruz.
Sahi ramon bunu kim yazmıştı...
- eğri-büğrü ustam, kamburu çıkmadan önceydi sanırım.
öyküsatıcısı 2011 Davidoff
YORUMLAR
Ne güzel. Kendimi gördüm bir yerlerinde diyalogların. Kendimle özdeşleştirdiğim nadir yazılardan.
Palyaçolar...
Susup, çok şey düşüneceğim sayenizde.
Hayatın daha doğrusu insan çıkmazının gölgeli yanlarını anlatan yazılarınızı seviyorum.
Kutluyorum.
İçimde otobanlar var... Arabalar kuşatmış dört bir yanımı. Sadece sürat... Lastiklerin kabarttığı asfaltımı akıtıyorum konuşurken kimi zaman. Ama bazen ve çokça taşıtlara el kaldıran tanımadığım adları ulaştırıyorum ruhuma:))))))
Çok güzeldi, her defasında başka bir incelik... Tebrikler
ramon... bayılıyorum bu içsel konuşmanıza...
bu yol nereye çıkar olric?
-hiçbir yere efendimiz.
hiçbir yer neresidir olric?
-doğru yerdir efendimiz.
-gidelim mi?
vardık efendimiz.
Tutunamayanlar | Oğuz Atay
kiminin ramonu var,
kiminin olrici,
Allah biz gibi yalnızların yardımcısı olsun,
saygımla...
