Birinci Bölümün URL’si:www.edebiyatdefteri.com/yazioku.asp?id=83142

BÖLÜM-2:

Uyandığında hastanedeydi yanında annesi vardı sadece annesi ...Gözlerini açtığı an apğlamaya başladı gözleri kıpkırmızıydı dudakları şişmiş bembeyaz olmuştu . Bayıldığı anı unutmuştu annesine neler olduğunu sordu;
Annesi;
- Güzel kızım benim neden böyle yapıyorsun inan daha mutlu olacağız ...
Hayat;
-İstemiyorum anne babamsız mutlu olmak istemiyorum,anne ! Kardeşimden ayrılmaak istemiyorum ben senden ayrılmak istemiyorum ya da babamdan .Neyse sen bana ne olduğunu söyle anne bu konuları düşünmek istemiyorum.
Annesi;
-Kafanı bu düşüncelerle yormuşsun , kayalıklara gitmişsin ve bayılmışsın.Sana tek yardım eden de Manavda çalışan Efe bey olmuş.
Efe bey çok iyi biriydi Hayat bunu biliyordu , gerçekten çok iyi biriydi onu çok seviyordu ne zaman manava gitmek için bir gerekse Efe amcayla konuşabilmek için hep o gönüllü olurdu onunla ne zaman konuşsa rahatlardı çünkü o yaşlıydı ve onun hayat tecrübelerine güveniyordu .
Bu düşüncelere dalmışken birden annesinin sesini duydu ; - Hayaat,Hayaaat ...
Hayat;
-Pardon dalmışım ,evet n’oldu anne ? Hadi gidelim.
Annesi;
- Bişey yedin mi sen ?
Hayat:
-Mmm...Şey...Yani...Ben.
Annesi tebbesüm etti ve gidip tost aldı ve o giderken üstüne getirdiği kıyafetleri giymesini söyledi.Hayat üstünü giyindi ve sonra tostunu yiyip gittiler .
Evde annesine canının karpuz çektiği gidip manavdan alacağının söyledi aslında bunu sırf Efe amcayla konuşmak için yapıyordu , ve kapıdan çıkıp gitti...