Ramon.





Sen de mi buradasın.


-burası benim yerim bayan.


Doğru ya, hep unutuyorum, tamam, evin yarısı senin yarısı benim olsun anlaştık mı ?
Ama sadece bu gecelik.

-bakalım bayan...bu işler belli olmaz, uykuya bağlı, artık şansa kalmış herro ya da merro.


.

Biliyor musun ramon, ben geldiğimde bomboştu şu karşıki sahiller...
Sahildeki kargaların birbirinin ölü satıcılığını, kıyının da köşesine saklanıp izledim.

Korktum.
Bir solukta koştum.
pembe panjurlu evler aradı ağlarken gözlerim.Meğer filmlerdeymiş ramon.Sonra koşarken ayağıma bir sen, bir de soğuktan donmuş martı takıldı...İkinizde gülümsüyordunuz.
Bir sana sarıldım, bir de martıya...Belki ısıtırım umuduyla.

Hani korkmuştum demiştim ya...Unuttum.
Pembe panjurlu bir ev aramıştım demiştim ya...Sizinle avundum.
O pembe panjurlu evleri sadece ressamlar yapıyormuş meğer ramon, boyalar bitince...Mutluluk da bitiyormuş biliyor musun ramon.Siz bunları da yazıyor musunuz.

Yazıyorduk, artık okunmuyor.Çünkü artık koyu renk panjurlar çıkmış dediler, biz de sildik.
belki insanlar koyu renk panjurlu pencereleri denemek istiyorlar, şanslarına bırakalım.


.

Sahi ramon,

Sizin ustalar düş/leri yazabilir mi ?

Bunu bize mi dediniz, yüzbinlerce ustaya...!
Pardon, özür dilerim.
-Sizi girmek istediğiniz düş’ün içine de sokarlar, içinden de çıkarıp yazarlar.Siz yeter ki o düş/ün bir kere düşün içine bayan, sonra herşeyi unutun gitsin.


Mesela yeniden duyar mıyım o kokuları ?
Kötü bir kokuysa duymazsınız, sileriz korkmayın.

.
Burnumda kestane kokuları ramon.Galiba en çok bunu duymak istiyorum.
Çocukluğumuzun sobada pişen kestane kokusunu...
Babaannemin ördek sobası.Küçük bir ördek sobamız olsun, üstüne kestaneleri dizelim, mis gibi kokutsun odayı.

-sanki vak vak edecek, buna neden ördek ismini takmışlar ki ramon.


Çocukken insan düş/ten bile düşmekten korkuyor.
Oysa altı üstü bir düş, beğenmezsen çık, kaç, koş, dağlara, bayırlara koş değil mi ramon...

Beğenmezseniz uyanın, ben yanınızdayım bayan.

.

Benim hiç kırmızı papuçlu düşlerim olmadı biliyor musun ramon.
Çingene ruhumu çıplak ayaklarımla dolaştırırken kopuk tokyo, kırık sapan bütün mahallenin camlarını yırtık meşin topumla kırarken, kırmızı ayakkabıların bağlarına bile düşmandım...



Hani ayaz olur ya bazen eylül geceleri, yine öyle yazsınlar ramon.Hatta öyle başlatsınlar...

.
.




bayan...uyudunuz mu ?









öyküsatıcısı2011Davidoff